Πολυμορφισμός εναντίον μονομορφισμού: Η μάχη για την υγεία μας

Ενδοβιώτης: Ένας ανεκτίμητος φίλος ή ένας απροσδόκητος εχθρός; Αργά αλλά σταδιακά και με σιγουριά ο σύγχρονος άνθρωπος αρχίζει να αποστασιοποιείται από την παντοδυναμία της κατεστημένης επιστήμης και αναζητά μεγαλύτερη υπευθυνότητα από τους επιστήμονες που κοιτούν στενοκέφαλα το σώμα και αναζητούν μόνο ισχυρότερα δηλητήρια για να καταπολεμήσουν τους εχθρούς του, μη βλέποντας ότι στην πορεία θέτουν τον οργανισμό μας σε εξίσου θανάσιμους κινδύνους. Ο Γκιούνθερ Εντερλάιν, ολοκλήρωσε μια επιτυχημένη καριέρα στην εντομολογία (η βιβλιοθήκη της έδρας Εντομολογίας στο Ζωολογικό Ινστιτούτο και Μουσείο του Αμβούργου φέρει το όνομά του) και πήρε τη σύνταξή του το 1937, σε ηλικία περίπου 70 ετών. Αντί όμως να ξεκουραστεί, ξεκίνησε μια δεύτερη ερευνητική περίοδο, της οποίας απαύγασμα ήταν η ανακάλυψη του Ενδοβιώτη, ενός μικροοργανισμού που ζει μέσα στους ζωικούς οργανισμούς (και στον άνθρωπο) σε συμβιωτική κατάσταση. Ο Ενδοβιώτης δρα ευεργετικά όταν η φυσιολογία του σώματος λειτουργεί όπως την όρισε η φύση, και καταστροφικά (φτάνοντας στη φυματίωση και τον καρκίνο) όταν η φυσική ισορροπία διαταραχτεί. Η ανακάλυψη του Ενδοβιώτη έφερε ξανά στο φως τη διαμάχη του πολυμορφισμού και του μονομορφισμού, η οποία είχε ξεκινήσει στα μέσα του 18ου αιώνα, όταν ο Μπεσάμπ έκανε τις δικές του καινοτόμες έρευνες. Τότε το στοίχημα το είχε κερδίσει ο Λουί Παστέρ, ο οποίος «απέδειξε» ότι τα μικρόβια έχουν μόνο «μία μορφή» την οποία διατηρούν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Ο Παστέρ ανήκε στην τάση των επιστημόνων να εξετάζουν τα πράγματα εντελώς μηχανικά, η οποία επικράτησε όλο και πιο πολύ από τότε, ποδοπατώντας όλες τις έρευνες των πολυμορφιστών που έδειχναν προς το αντίθετο ή τουλάχιστον προς παράλληλη συνύπαρξη και των δύο καταστάσεων. Στην περίπτωση του Ενδοβιώτη όμως, η μελέτη του πολυμορφισμού του έχει άμεση επίπτωση στην υγεία μας και μπορεί να κρύβει το κλειδί για την αντιμετώπιση πολλών χρόνιων ασθενειών οι οποίες ταλαιπωρούν το σύγχρονο άνθρωπο. Οι ανακαλύψεις του καθηγητή Εντερλάιν βρήκαν πρακτική εφαρμογή σε εμβόλια κατά της φυματίωσης, τα οποία δοκιμάστηκαν με μεγάλη επιτυχία, αλλά επίσης απέδειξαν —με επιστημονικά δεδομένα— ότι ο χορτοφαγικός τρόπος ζωής συνάδει περισσότερο με την υγεία του ανθρώπου, απ’ ό,τι η κρεοφαγία. Η Μαρία Μπλέκερ γνώρισε το έργο του Εντερλάιν στα φοιτητικά της χρόνια τη δεκαετία του 1950, όταν σπούδαζε ιατρική στη Βαρκελώνη. Η γνώση αυτή παρέμεινε σε «χειμέρια νάρκη», μέχρι που —πολύ αργότερα στη Γερμανία, κατά τη δεκαετία του 1970— ήρθε σε επαφή με την ομοιοπαθητική και τις φυσικές μεθόδους θεραπείας. Τότε το ενδιαφέρον της αναζωπυρώθηκε και ασχολήθηκε ενεργά και βαθύτερα με το έργο του Εντερλάιν. Αποτέλεσμα αυτού του ενδιαφέροντος είναι το παρόν βιβλίο με το οποίο εισάγει τον αναγνώστη στις έρευνες και τη δραστηριότητα του καθηγητή Γκιούνθερ Εντερλάιν. Παρουσιάζονται συνοπτικά και με πλούσιο φωτογραφικό υλικό οι έρευνες και τα συμπεράσματα του καθηγητή και η εφαρμογή τους στην αντιμετώπιση των ασθενειών. Είναι καιρός πια η επιστήμη να διερευνήσει και άλλους τρόπους διατήρησης και βελτίωσης της υγείας μας, τρόπους φιλικούς προς το πνεύμα μας, το σώμα μας και το περιβάλλον μας.