Η πισίνα των καταδύσεων. Ο κοιτώνας. Ημερολόγιο εγκυμοσύνης

"Η πισίνα των καταδύσεων" Οι γονείς της αφηγήτριας διευθύνουν ένα ορφανοτροφείο κι εκείνη είναι υποχρεωμένη να ζει την ίδια συλλογική και άχαρη ζωή που ζουν οι συντρόφισσές της στο ίδρυμα. Μια ζωή γκρίζα που όμως φωτίζεται από την παρουσία του Τζουν, ενός όμορφου νεαρού που της αρέσει να τον κοιτάζει στην πισίνα. Και από την παρουσία της Ρίε, μιας κοπελίτσας που η ηρωίδα τη χρησιμοποιεί σαν εξιλαστήριο θύμα και χαίρεται να τη βασανίζει. "Η πισίνα των καταδύσεων" εξερευνά με συναρπαστική αδιακρισία τις πιο σκοτεινές παρορμήσεις. Η Γυόκο Ογκάουα βρίσκει τις κατάλληλες λέξεις για να απεικονίσει την εφηβεία, έναν κόσμο άδολης εμμονής, όπου απογοήτευση, επιθυμία, αναζήτηση της αγνότητας, σκληρότητα ή ικανοποίηση μπορούν κάθε στιγμή να προκύψουν χωρίς να προσβάλλεται κανένας ηθικός κανόνας, και να αλλάξουν μια μοίρα προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο... "Ο κοιτώνας" Για να εξυπηρετήσει τον εξάδελφό της που ψάχνει για δωμάτιο, η ηρωίδα τον συστήνει στη φοιτητική εστία, όπου άλλοτε έμενε η ίδια. Αλλά αμέσως μετά την εγκατάσταση του νεαρού, εκείνη κυριεύεται από μια ανεξήγητη στενοχώρια. Τις εβδομάδες που ακολουθούν, κάθε φορά που πάει να τον επισκεφθεί, ο εξάδελφός της είναι άφαντος. Και ο διευθυντής της εστίας απαντάει με υπεκφυγές που γίνονται όλο και πιο ανησυχητικές, όλο και πιο διφορούμενες. Η Γιόκο Ογκάουα, με λεπτές αλλά και επίμονες νύξεις, δημιουργεί ένα κλίμα αγωνίας που κυριολεκτικά κατακυριεύει τον αναγνώστη. "Ημερολόγιο εγκυμοσύνης" Από την αρχή της εγκυμοσύνης της αδελφής της, η αφηγήτρια καταγράφει σε ένα ημερολόγιο ακόμα και την παραμικρή αλλοίωση στο σώμα της μέλλουσας μητέρας. Και όταν εκείνη, μετά το τέλος της περιόδου της ναυτίας, ξαναβρίσκει μια αδηφάγο όρεξη, η ηρωίδα σπεύδει να της ετοιμάσει μαρμελάδες από γκρέιπφρουτ, με τις οποίες χαίρεται να τη φιλεύει και να την παραταΐζει. Με σπάνιο ταλέντο, η Γιόκο Ογκάουα εξωθεί ως την εμμονή αυτήν την ακατάσχετη βουλιμία της, της οποίας τις συνέπειες δεν μπορεί παρά να προαισθάνεται, ως το τέλος του βιβλίου, ο αναγνώστης. Με κάποιους υπαινιγμούς, η συγγραφέας κρατεί την αφήγηση ανάμεσα στην ειρωνεία και τη σκληρότητα, στο χείλος μιας αβύσσου όπου η ζωή απειλεί να γεννήσει το θάνατο. Για τη νουβέλα αυτή η Ογκάουα βραβεύτηκε το 1991 με το μεγάλο ιαπωνικό βραβείο Ακουταγκάουα.