Μετά αιδούς και ευλαβείας

Τα ζητήματα τῆς θείας Λατρείας συχνά ἀπασχολοῦν τούς ἀνθρώπους, κληρικούς καί λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι ἄλλοτε μέ διάθεση ἀγάπης καί ἐνίοτε μέ ἀρνητική προδιάθεση ἀσχολοῦνται μέ ζητήματα πού ἅπτονται τῆς λειτουργικῆς ζωῆς, τῶν τελετουργικῶν δρω- μένων, ἀκόμα καί τῆς αἰσθητικῆς της Λατρείας ἤ τῆς εὐταξίας της, ὅπως βέβαια τήν ἐννοοῦν καί τήν κατανοοῦν κατά τήν ὑποκειμενική τους ἀντίληψη. Ἀναμφίβολα ἡ Λατρεία μας εἶναι ἕνα ζωντανό στοιχεῖο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας πραγματικότητας καί ζωῆς, ὅταν ὅμως ξεκοπεῖ ἀπό τήν ἱστορική της ρίζα, παρουσιάζει κενά καί ἄγνωστα πεδία,πού χρήζουν ἔρευνας καί μελέτης τῶν πηγῶν γιά νά κατανοηθεῖ σωστά ὅ,τι ἔμεινε ἀπό τό ἱστορικό παρελθόν καί ὅ,τι προστέθηκε ὡς ἐπιπλέον στοιχεῖο λόγῳ τῆς παρόδου τῶν αἰώνων. Ὅμως τό ὅλο οἰκοδόμημα τῆς Λατρείας μας ἔχει καί ὅλα ἐκεῖνα τά στοιχεῖα πού δημιουργοῦν τίς συνθῆκες καί τίς προϋποθέσεις τῆς μόρφωσης ὄχι μόνο κατά Θεόν, ἀλλά καί κατ᾽ἄνθρωπον, γιατί πραγματικά λειτουργεῖ ὡς ἕνα μεγάλο σχολεῖο πού διδάσκει ἀενάως, αἰῶνες τώρα, ποίηση,γλώσσα, κάλλος, μουσική, ἀρχιτεκτονική, ζωγραφική, αἰσθητική καί ὀμορφιά, πού κατακλύζει ὅλες τίς αἰσθήσεις τοῦ πιστοῦ καί τον κάνει μέτοχο αὐτῆς τῆς θείας ὀμορφιᾶς, συμβάλλοντας ἔτσι στή διαμόρφωση τοῦ χαρακτήρα του, τῆς προσωπικότητάς του, καί τον μυεῖ στήν εὐταξία τοῦ οὐρανοῦ.