Ο άνθρωπος: Ποίημα και εικόνα του Αρχετύπου

Ο άνθρωπος είναι ένα θαυμάσιο, πολύτιμο δημιούργημα του Θεού, ιδίως ο άγιος άνθρωπος. Είναι αστέρι του Θεού. Είναι λαμπρό άνθος, πανέμορφο και αγνό. Περήφανη κέδρος. Ακριβό μαργαριτάρι. Ωραίο καρποφόρο δέντρο στον παράδεισο του Θεού. Πραγματικά, θαυμάσιο δημιούργημα του Θεού είναι ο άνθρωπος. Δόξα στον Δημιουργό και Προνοητή του! Δόξα στον Σωτήρα του, που άνοιξε τις πύλες της αθανασίας για το πολυαγαπημένο του πλάσμα! Από την υπερβολική αγάπη για τον εαυτό μας προέρχονται όλα τα πάθη: ψυχρότης, αναισθησία, μοχθηρία, ζήλεια, μίσος, φθόνος, φιλαργυρία, ματαιότης, ραθυμία, υποκρισία… Να μη λυπηθής σε τίποτα τον παλαιό σου άνθρωπο και θα πλήξης τα πάθη σου στη ρίζα τους… Όλη η σοφία του Χριστιανού βρίσκεται στο να αντιστρατεύεται τους τρεις εχθρούς του: τα πάθη του, τον κοσμικό τρόπο ζωής και τον Διάβολο, κατά τον χρόνο της «εδώ» ζωής του. (Από την παρουσίαση της έκδοσης) Ο άνθρωπος είναι το μόνο ον σ’ όλους τους κόσμους που εκτείνεται από τον παράδεισο ως την κόλαση. Το διαπασών της ανθρώπινης σκέψεως, των ανθρώπινων λογισμών, της ανθρώπινης αισθήσεως και διαθέσεως δονείται σε πολύ μεγαλύτερο εύρος από των αγγέλων και των διαβόλων. Μεγαλύτερο από τους αγγέλους διότι ο άνθρωπος μπορεί να κατέλθει ως το διάβολο, μεγαλύτερο από τον διάβολο, διότι μπορεί να υψωθεί ως τον Θεό. […] (Α΄ Τιμ. στ΄, 12)