Ιεραποστολή και κοινωνία

Η χριστιανική ιεραποστολή έχει ανάγκη από απεσταλμένους που αφιερώνουν τον εαυτό τους στην διακονία των αδυνάτων και των ελαχίστων, έχει ανάγκη από ιεραποστόλους που φέρουν στίγματα του Σταυρωμένου και Αναστημένου Χριστού. Όπως, ο Χριστός, που έπαθε και πέθανε “έξω της πύλης”, για να συμβολίσει την θυσιαστική του αγάπη για την Σωτηρία όλου του κόσμου, έτσι ακριβώς, έξω της πύλης και η Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη κήρυξε το μήνυμα της Σταυροαναστάσιμης αγάπης, την κλήση εκείνη προς κάθε έναν ανεξαιρέτως για συμμετοχή στο σώμα του Χριστού. Η ίδια είχε αντιληφθεί πως η οικουμενικότητα και η παγκοσμιότητα του Χριστιανικού παραμερίζει κάθε διαίρεση και διάκριση και προσλαμβάνει στους κόλπους της όλους τους ανθρώπους και τους λαούς με τα ιδιαίτερα γνωρίσματά τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, παρακινούμενη από την ρήση του Κυρίου· “έσεσθε μοι μάρτυρες”, μαρτύρησε παντού, όχι τόσο με τα λόγια, αλλά πρωτίστως με τα έργα της με την καλή και παραδειγματική χριστιανική της ζωή και πολιτεία τον νέο τρόπο ζωής, που εισήγαγε ο Χριστιανισμός στην ιστορία και στον κόσμο. Με βάση τα δεδομένα αυτά αποδεικνύεται ότι το Ορθόδοξο Δόγμα παράγει ήθος και κοινωνική συμπεριφορά, πνευματική ποιότητα ζωής και πολιτισμό. Δίνεται έτσι η δυνατότητα στους ανθρώπους να αντιληφθούν ότι δεν είναι άσαρκη η Ορθόδοξη πνευματικότητα και ότι δεν υποτιμά τα γήινα και υλικά εφόσον αντιμετωπίζει τον πάσχοντα άνθρωπο ως ενιαία ψυχοσωματική οντότητα. Ταυτόχρονα τον βοηθά να ενταχθεί στην κοινωνία των πιστών που είναι σύμφυτη με την κοινωνία των πολιτών.