Η θεολογία του δεύτερου και τρίτου άρθρου του συμβόλου της πίστεως

Πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας ένα σοβαρό ερώτημα. Ποια θέση έχει ο Ιησούς Χριστός στην κοινωνία μας και στην πίστη των Χριστιανών; Πιστεύω πως μπορούμε να μιλήσουμε ως προς αυτό για μια παρουσία-απουσία του Χριστού. Σ’ ένα ορισμένο επίπεδο (στο επίπεδο της ψυχαγωγίας και των μέσων μαζικής επικοινωνίας γενικά) ο Ιησούς Χριστός είναι πολύ παρών. Σε μία ατέλειωτη σειρά ιστοριών, ταινιών και βιβλίων, συγγραφείς χειρίζονται την εικόνα του Χριστού, κάποτε με το πρόσχημα υποτιθέμενων νέων ιστορικών δεδομένων γι’ αυτόν. Αυτό έγινε μόδα, φιλολογικό είδος. Μερικοί επωφελούνται από την ευρεία έλξη του ονόματος του Ιησού και του τι αυτό σημαίνει για ένα ευρύ μέρος της ανθρωπότητας, ώστε να εξασφαλίζουν μια ευρέως διαδεδομένη διαφήμιση με χαμηλό κόστος. Όλα αυτά τα ονομάζω κυριολεκτικά «παρασιτισμό». Έτσι, από μια άποψη μπορούμε να πούμε πως ο Ιησούς Χριστός είναι πολύ παρών στον πολιτισμό μας. Αλλά αν κοιτάξουμε στην περιοχή της πίστης, στην οποία κατά πρώτο λόγο ανήκει, διαπιστώνουμε αντίθετα μια ανησυχητική απουσία, αν όχι μια άμεση απόρριψη του προσώπου του. Τι πράγματι πιστεύουν αυτοί που αυτοαποκαλούνται «πιστοί» στην Ευρώπη και αλλού; Τις περισσότερες φορές πιστεύουν στην ύπαρξη ενός Υπέρτατου Όντος, ενός Δημιουργού. Πιστεύουν σε ένα «εφεξής». Ωστόσο, αυτή είναι θεϊστική πίστη και όχι ακόμα χριστιανική πίστη. Διάφορες κοινωνιολογικές μελέτες υπογραμμίζουν αυτό το γεγονός ακόμα και σε χώρες και περιοχές που έχουν μιαν αρχαία χριστιανική παράδοση. Ο Ιησούς Χριστός είναι στην πράξη απών σ’ αυτόν τον τύπο θρησκευτικότητας. R. C.