Προσδοκώ ανάσταση νεκρών

[...] Το πάθος και η Ανάσταση του Χριστού είναι αλληλένδετα και αλληλοσυμπληρούμενα γεγονότα, με τα οποία κορυφώνεται το κοσμοσωτήριο έργο της επί γης παρουσίας Του. Όπως η Ανάσταση του Χριστού είναι επακόλουθο του Σταυρικού θανάτου Του, έτσι και το πέρασμα του ανθρώπου από την επίγεια ζωή προς την αιωνιότητα δεν είναι αφανισμός, αλλά υπέρβαση της επίγειας φθοράς και "ένδυση της αφθαρσίας". Η Ανάσταση των νεκρών είναι βασική αλήθεια της πίστεώς μας. Χωρίς τη βεβαιότητα της ανάστασής μας, η πίστη μας, λέει ο Απόστολος, δεν έχει κανένα νόημα και είναι μάταιη. "Αν", λέει, "είναι αδύνατη η ανάσταση, τότε λοιπόν, ούτε ο Χριστός αναστήθηκε, αφού κι Εκείνος είχε σώμα σαν το δικό μας. Αλλά, αν δεν αναστήθηκε ο Χριστός, είναι χωρίς νόημα και χωρίς περιεχόμενο το κήρυγμά μας και κούφια η πίστη μας, εφόσον αυτή βασίζεται και θεμελιώνεται στην Ανάσταση του Χριστού... Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, διότι ο Χριστός αναστήθηκε και όπως οι πρώιμοι καρποί, που ωριμάζουν πριν από τους άλλους και μας προαναγγέλλουν ότι θα ακολουθήσει και ολόκληρη η συγκομιδή, έτσι και ο Χριστός αναστήθηκε πρώτος από τους άλλους και βεβαιώνει με την Ανάσταση Του, ότι θα ακολουθήσει η ανάσταση και των άλλων νεκρών...". [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)