Ημερολόγιο 2013: Μοναστήρια Ελλάδας και Κύπρου

Χριστιανική Ορθοδοξία και Ελληνισμός· δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, ένα δίπτυχο που έχει χαραχτεί βαθιά μέσα στο συλλογικό μας ασυνείδητο, καθώς συνοψίζει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Μάρτυρας της σημασίας αυτής της ένωσης είναι το πλήθος μοναστηριών, εκκλησιών και μετοχίων που είναι διάσπαρτα στον ελλαδικό χώρο, αλλά και στα αδελφά εδάφη της Κύπρου, η οποία υπήρξε κοινωνός τόσο στις χαρές, όσο και στις λύπες που αντιμετώπισε το γένος μας ανά τους αιώνες. Στο παρόν ημερολόγιο θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε μοναδικό φωτογραφικό υλικό από τα μοναστήρια της Ελλάδας και της Κύπρου. Ο μοναστικός βίος έχει μία μακραίωνη παρουσία στα ελληνικά εδάφη, από την αυγή σχεδόν του Χριστιανισμού. Η ορθόδοξη πίστη βρήκε καταφύγιο στα μοναστήρια, τα οποία όχι μόνο στέγασαν το θρησκευτικό αίσθημα των Ελλήνων, αλλά επιτέλεσαν και ένα πλήθος άλλων λειτουργιών: εκτός από τόπους προσευχής και επικοινωνίας με το Θεό, παρείχαν προστασία στους κατατρεγμένους σε δύσκολους καιρούς, λειτούργησαν ως σχολεία για το φωτισμό του Γένους, υπήρξαν ησυχαστήρια και χώροι πνευματικής ηρεμίας, ενώ παράλληλα φιλοξένησαν σπουδαία εκκλησιαστικά κειμήλια και θησαυρούς, πράγμα που τα κατέστησε σημαντικές "αποθήκες" του θρησκευτικού μας πλούτου. Τα μοναστήρια της Ελλάδας και της Κύπρου παρουσιάζουν μία ενδιαφέρουσα ποικιλομορφία, τόσο όσον αφορά τη διαρρύθμισή τους, όσο και ως προς την τοποθεσία τους: συναντάμε μονές λιτές, με λιγοστά κελιά και μόνο τα απαραίτητα για τη διαβίωση, αλλά συναντάμε επίσης μονές εντυπωσιακές, ολόκληρα συγκροτήματα, που θυμίζουν μικρές οργανωμένες πολιτείες. Κάποιες είναι χτισμένες σε άκρως εντυπωσιακά ή απόκρημνα σημεία, που μοιάζουν λες και χτίστηκαν με σκοπό οι μοναχοί να βρίσκονται όσο πιο κοντά γίνεται στο Θεό... Δυστυχώς πολλά μοναστήρια αφέθηκαν στο αδυσώπητο χέρι του χρόνου και εγκαταλείφθηκαν, τα περισσότερα όμως ευτυχώς διατηρήθηκαν και κατοικούνται μέχρι σήμερα. [...] (από την εισαγωγή της Ελένης Δραγώνα)