Ημερολόγιο 2010: Αρκαδία

H Αρκαδία, η "καρδιά της Ελλάδας" σύμφωνα με τον Στράβωνα, μοιάζει σαν ένα πολυσήμαντο κατεβατό της ιστορίας που μπορείς να σκύψεις και να διαβάσεις περιπέτειες και πεπρωμένα αναρίθμητα. Η κάθε ανεμοδαρμένη πέτρα, το κάθε γέρικο δέντρο της μπορούν να σου διηγηθούν απίθανους θρύλους και περίφημες ιστορίες που μακραίνουν στα βάθη των αιώνων. Η γη του ζωοδότη της φύσης θεού Πάνα, η ειδυλλιακή Αρκαδική φύση, η χώρα των ευτυχέστερων ανθρώπων επηρέασε σε περασμένους αιώνες τα φωτεινότερα πνεύματα της ευρωπάϊκής διανόησης και έγινε πηγή έμπνευσής τους για να συνθέσουν σπουδαίες δημιουργίες τους. Ο Βιργίλιος πρόβαλε την Αρκαδία ως την ιδανική χώρα όπου επικρατεί η ευτυχία της ήρεμης ζωής και της προσέδωσε τα χαρακτηριστικά ενός παράδεισου που αγγίζει την ουτοπία. Ο Πουσσέν γοητευμένος από την ανέμελη ποιμενική ζωή των Αρκάδων ζωγράφισε πίνακα με τίτλο "Βοσκοί της Αρκαδίας". Στη Ρώμη ιδρύθηκε πνευματικός όμιλος με την επωνυμία "Ακαδημία των Αρκάδων". Μέλη της υπήρξαν ο Σίλερ, ο Ουγκώ και ο Γκαίτε που διακηρύσσει et in Arcadia ego δηλαδή "και εγώ στην Αρκαδία γεννήθηκα" ή "και εγώ έζησα κάποτε ευτυχισμένος στην Αρκαδία". Σπουδαίοι άνθρωποι της τέχνης και του λόγου ανακηρύχτηκαν πολίτες ενός μακρινού τόπου με παρθένα δάση, γόνιμες πεδιάδες και φιδίσια ποτάμια, μιας θρυλικής χώρας με ανοιχτόκαρδους ανθρώπους. Οι αιώνες που πέρασαν σε τούτο τον μαγευτικό τόπο της πατρίδας μας κράτησαν ανόθευτη την αρετή και την ομορφιά του. Ο τόπος ολάκερος αναδύει έως σήμερα κάτι το παλικαρίσιο, το λιτό και το τραχύ και αποτελεί απόλαυση της άπληστης ματιάς. Ο "Μέγας Παν δεν τέθνηκε" όπως μεταφέρει ο Πλούταρχος. Ζει στα Αρκαδικά βουνά και τους κάμπους γεμάτος ακμή και φως και ανανεώνει τη φύση χαρίζοντας στους ανθρώπους χαρά και ευτυχία. Νιώθεις τη γλυκιά μελωδία του μαγικού αυλού του ανάμεσα σε βαθιές λαγκαδιές και άγρια φαράγγια, τον συναντάς και στις ψυχές των κατοίκων που καμαρώνουν για την ιστορία και τη δόξα του τόπου τους. (από τον πρόλογο του συγγραφέα)