Αλισάχνη

Ευτελές υλικό το νερό της θάλασσας; Όχι. Το πινέλο και η σπάτουλα του Αιγαίου πηγαινοέρχονται συνέχεια πάνω στο μουσαμά της σκουριασμένης επιφάνειας. Ζωγράφος το πέλαγος και γλύπτης το λιμάνι, οργανώνουν σταθερά και σίγουρα τις χρωματικές διαβαθμίσεις της σύνθεσης. Οι ώχρες, το βαθύ μπλε, το κυματιστό άσπρο που συγγενεύει με το γαλάζιο, όλο αυτό το παιχνίδι του χρώματος, της ύλης και της αρμύρας του φωτός, αποτυπώνονται για πάντα, ενώ είναι διαρκώς φευγαλέα, στο χημικό στρώμα του φωτογραφικού φιλμ. Ο Κώστας Κόικας από την απέραντη εικαστική επιφάνεια που συνιστά το Αιγαίο ξεχώρισε τις αντανακλάσεις της υδάτινης παλέτας πάνω στο ξύλο και στο σίδερο της βάρκας και τις πάντρεψε με το καθρέφτισμά τους πάνω σ' αυτήν. Αυτό μας εκθέτει στην ονειρική πινακοθήκη του λευκώματος "Αλισάχνη" με την οικειότητα του λιτού δέκτη της ανταύγειας του Αιγαίου. (Άννα Κινδύνη-Μαυρουδή)