Από τον Αριστοτέλη στον Hawking

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΧΕΙ ΑΡΧΗ; Υπάρχει BIG BANG; Εάν ναι, τι προηγείται, το γεγονός ή ο νόμος; Τι είναι χώρος; Τι είναι χρόνος; Γιατί το Σύμπαν επεκτείνεται; Μπορεί όλα να καταλήγουν στο Μηδέν και η ζωή μας να είναι μάλλον ένα όμορφο παραμύθι; ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΨΥΧΗ; Που μας οδηγεί η Κβαντική Μηχανική; Μπορεί ολόκληρο το Σύμπαν να μπει μέσα σε ένα κύτταρο; Είναι η "ανθρωπιστική αρχή" μια πραγματικότητα; Είναι ο άνθρωπος και το Σύμπαν, δύο Σύμπαντα που το ένα χωρά μέσα στο άλλο; Εμείς οι άνθρωποι είμαστε αθάνατοι, σ' ένα αθάνατο κόσμο; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ Ποιος δημιούργησε τον κόσμο; Ποιος επιβλέπει την λειτουργία του κόσμου; Είναι το Σύμπαν θεοκρατικό; Ο άνθρωπος είναι μέρος του Συμπαντικού Θεού; Συμμετέχει ο άνθρωπος στη δημιουργία του κόσμου; ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Η ΦΥΣΗ; Πως λειτουργεί το ρολόι της φύσης; Έχουν τα ζώα και τα φυτά ψυχή; Μπορούν τα ζώα να έχουν "γνώση του μέλλοντος"; Μπορεί ολόκληρο το βασίλειο της φύσης να είναι ο "σκληρός δίσκος" ενός κομπιούτερ; Πως λειτουργεί το θαύμα της ζωής; Τι είναι γέννηση, αναπαραγωγή, θάνατος και αναγέννηση; Στον κλασικό κόσμο ο Αριστοτέλης υπήρξε ο κορυφαίος φιλόσοφος που μπόρεσε και "μίλησε" βαθιά στην ψυχή μου. Στον σύγχρονο κόσμο ο Stephen Hawking υπήρξε ο κορυφαίος επιστήμων που με τα βιβλία του μπόρεσε και "άνοιξε στο νου μου" τον ορίζοντα της επιστημονικής γνώσης. Το έργο αυτό είναι αφιερωμένο στις δύο αυτές προσωπικότητες που σημάδεψαν την ψυχή και το πνεύμα μου. Έχω πλήρη κατανόηση ότι ζω σ' ένα κόσμο ασταμάτητης ροής της επιστημονικής γνώσης, ότι το ηλιακό μας σύστημα έχει ανοίξει τις πύλες του στους μελλοντικούς επισκέπτες - εργαστήρια που στέλνουν οι άνθρωποι από τη γη για να το ερευνήσουν, ότι η μία θεωρία διαδέχεται την άλλη για τη σχετικότητα, για την ύλη, για την ενέργεια, για την αρχή και το τέλος του κόσμου, για τις μαύρες τρύπες, τις κοσμικές σήραγγες, την ανθρωπική αρχή, την απροσδιοριστία, τις ανωμαλίες στο χωροχρόνο, τις ηλεκτρομαγνητικές και τις πυρηνικές δυνάμεις. Με αυτή την κατανόηση αποφάσισα να συλλέξω κάθε μορφής έγκυρη πληροφορία και να την επεξεργαστώ σε συσχετισμό με τον τρόπο που "πρέπει να σκέφτηκε ο Θεός" όταν σχεδίαζε τον χάρτη της γης και του σύμπαντος. [...] (Παύλος Πισσάνος, από τον πρόλογο του βιβλίου)