Το οιδιπόδειο σύμπλεγμα στην τραγωδία

Αν ο λόγος της ψυχανάλυσης σκοπό έχει να δείξει τις κρυφές πτυχές του νοήματος, τότε αυτό το βιβλίο του Andre Green αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα του είδους. Με αφετηρία τη μελέτη του οιδιπόδειου στην τραγωδία παρουσιάζει διεξοδικά και πρωτότυπα τη δυναμική των συνδέσεών του με το ναρκισσισμό, τον ευνουχισμό, το μαζοχισμό και τη διαστροφή. Ενσαρκώνοντας αυτές τις θεωρητικές και κλινικές απόψεις με ήρωες και καταστάσεις από την αρχαία τραγωδία ("Ορέστεια", "Βάκχες") και την κλασική ("Οθέλλος", "Ιφιγένεια"), αναλύει τις μεταλλάξεις της γραφής και της δομής των τραγικών θεμάτων (θυσία, φόνος, πάθος, ζήλια, δικαιοσύνη, ταυτότητα) σε σημαντικότατες στιγμές του πολιτισμού (αρχαίοι τραγωδοί, Σαίξπηρ, Ρακίνας). Η συσχέτιση των εσωτερικών φαντασιώσεων με τις συμβολικές εγγραφές στην εικόνα και τη λέξη του ιδιωτικού και του κοινού λόγου επιχειρείται με την ανάλυση του μοντέλου της θεατρικής παράστασης. Ο ψυχαναλυτικός, ο δραματολογικός και ο φιλοσοφικός στοχασμός συνθέτουν ένα κείμενο, που, αρχικά γραμμένο στα γαλλικά και μεταφρασμένο στα αγγλικά και τα πορτογαλικά, θεωρείται διεθνώς ως βασική αναφορά για τη θεώρηση των σχέσεων ψυχανάλυσης και θεάτρου.