Ελλάδα

Ελάτε να γιορτάσουμε μαζί το μεγαλείο της Φύσης, αφήστε τα μάτια της ψυχής να περιπλανηθούν στην ομορφιά του κόσμου, του "κοσμήματος" που δημιούργησε η Αρμονία. Ας λατρέψουμε ως άλλοι μύστες τον αέναο κύκλο της "ζωής" και του "θανάτου" της φύσης για να ενωθούμε μέσω αυτής με το Θείο. Δεν είναι αργά για να ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής μας και να αισθανθούμε αυτό που οι αρχαίοι έλληνες γνώριζαν και κοινωνούσαν με όλη την ύπαρξή τους: ότι η τελείωση του ανθρώπου έρχεται μόνο αν αυτός βρεθεί σε πλήρη αρμονία με τη φύση. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να προστατεύσουμε την ομορφιά της ελληνικής γης. Η ομορφιά αυτή, που ακόμα έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε στην Ελλάδα, αποτυπώνεται στις φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην τελευταία δουλειά της Δήμητρας Ροζάκη, μιας καλλιτέχνιδας που έχει αποδείξει με την ευαισθησία που κρύβει η ματιά της την λατρεία της για την ελληνική ψυχή, που απλώνεται σε όλο το μεγαλείο της στην φύση της Ελλάδας. Χειμώνας Ο Ιερός Γάμος. Ο Δίας κραδαίνοντας τον κεραυνό νυμφεύεται την Ήρα φυτεύοντας το σπέρμα της αναγέννησης στη Φύση. Η λαμπρότητα της γιορτής αποτυπώνεται σε κάθε σπιθαμή της ελληνικής γης. Το εξαγνιστικό λευκό χαρμόσυνα ανοίγει την αυλαία, ενώνεται με το γαλάζιο του ουρανού και το βαθύ μπλε της θάλασσας και γίνονται σημαία που τυλίγει τη γη. Άνοιξη Ουράνια μελωδία απλώνεται παντού. Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου ζεσταίνουν τα γυμνά κλαδιά των δέντρων. Τα χιόνια λιώνουν, γάργαρα νερά ξεχύνονται και μέσα από την αύρα τους ξεπηδούν τα χρώματα της ίριδας. Λίμνες και ποτάμια ζωντανεύουν. Τότε η Περσεφόνη παίρνει ξανά το δρόμο του γυρισμού και η γη ξυπνά από το λήθαργο. Τα βράχια ανθίζουν, τα βότσαλα δίνουν τη θέση τους στα άνθη του Μαγιού. Τα τιτιβίσματα των πουλιών μπερδεύονται με το θρόισμα των φύλλων. Η αρμονία των ουράνιων σφαιρών αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο. Καλοκαίρι Οι θάλασσες γαληνεύουν, ο ουρανός ροδίζει και ο μυθικός Φαέθων ξεπροβάλλει γοργά σέρνοντας το άρμα του Θεού Ήλιου Υπερίωνα σκίζοντας τους αιθέρες και φέρνοντας την ανατολή της καινούριας μέρας, σκορπώντας εκτυφλωτικά και απλώνοντας παντού το καθαγιαστικό Απολλώνιο φως του. Τα βότσαλα ακτινοβολούν σε χιλιάδες ιριδισμούς, καθώς τα κρυστάλλινα νερά της θάλασσας τα χαϊδεύουν. Φθινόπωρο Κι ύστερα ήλθαν τα πρωτοβρόχια και η θάλασσα έμεινε μόνη να αγκαλιάζει τα βράχια… Ο κύκλος φτάνει σιγά στο τέλος του και η μητέρα φύση αποκαμωμένη γέρνει στην κλίνη της τη φτιαγμένη από τα φύλλα του φθινοπώρου. Η φύση αργοσβήνει μόνο για να αναστηθεί ξανά από τις στάχτες της. Κι οι μύστες της ζωής θα αναμένουν την Αναγέννησή της, για να ερωτευτούν ξανά την οργιαστική μυστική ομορφιά της.