Γυάρος 1947-1952, 1955-1961,1967-1974

"Δυο χιλιάδες εφτακόσιες µέρες σ’ αυτό το νησί του διαβόλου, εννιά µίλια ανατολικά απ’ τη Σύρο, άγονο, άνυδρο µε µόνους κατοίκους τους αρουραίους, τους σκορπιούς και τα γαϊδουράγκαθα, να σε δέρνει µερόνυχτα εκείνος ο δαιµονισµένος άνεµος, να σε τυφλώνει η αντάρα του αγριεµένου πελάγου και να µη βλέπεις καΐκι για παρηγοριά µέρες πολλές, σκασµένος απ’ τη δίψα, νηστικός, άρρωστος, χωρίς γιατρό και περίθαλψη καµιά κι από πάνω να λυσσοµανάει ο βούρδουλας -τα µπαµπού- του Γλάστρα, φορτωµένος πέτρες και βράχια όλη µέρα στην ανηφόρα προς το "Ιστίµπεη", να σπαρταράς κρεµασµένος στη "Συκιά" για παραδειγµατισµό." Οι κρατούµενοι κοµµουνιστές και άλλοι αγωνιστές του λαού και στις τρεις περιόδους λειτουργίας της φυλακής της Γυάρου πέρασαν σκληρά βασανιστήρια, πιεζόµενοι να υπογράψουν δήλωση µετανοίας - αποκήρυξης του ΚΚΕ, της πολιτικής έκφρασης της εργατικής τάξης, από ένα µηχανισµό βίας µε την έγκριση των αστικών κοµµάτων συνολικά, φανερώνοντας την αγριότητα της αστικής τάξης εναντίον όσων στέκονταν στην πλευρά του δίκιου και δεν ανέχονταν τη βαρβαρότητα. Χιλιάδες είναι εκείνοι που έµειναν αλύγιστοι. Η στάση τους αυτή αποτελεί προσφορά πρώτου µεγέθους στην πάλη για καλύτερη κοινωνία, στην πάλη για το σοσιαλισµό-κοµµουνισµό, καθώς απέδειξαν πως η κοινωνική πρόοδος δεν µπορεί ν’ ανακοπεί, ν’ ανασταλεί, παρά τα πισωγυρίσµατα και τις προσωρινές ήττες. Η κοινωνική πρόοδος δεν µπορεί να εγκλωβιστεί στο σκουριασµένο περίβληµα της εκµετάλλευσης, της αδικίας, της καταστολής. H έκδοση δηµιουργήθηκε µε αφορµή την τοποθέτηση του µνηµείου της ΚΕ του ΚΚΕ στη Γυάρο και την επίσκεψη-προσκύνηµα για τα εγκαίνια του µνηµείου, τον Οκτώβρη του 2019. Αποτελεί µια µικρή συνεισφορά στη γνωριµία µε την ιστορία και την αρχιτεκτονική του κάτεργου.