Η προϊστορία του μεσογειακού κράτους 15.000 π.Χ. - 3.000 π.Χ.

Τα κείμενα που είναι συγκεντρωμένα στο βιβλίο αυτό αποτελούν το πρώτο σκέλος μιας ευρύτερης μακρόχρονης και εμπεριστατωμένης έρευνας και μελέτης την οποία ο συγγραφέας ξεκίνησε προ εικοσαετίας. Η όλη εργασία (που θα κυκλοφορήσει σε ξεχωριστά εγχειρίδια) αναφέρεται στην προϊστορία του ελληνικού κράτους από το 15000 π.Χ. μέχρι το3000 π.Χ. Η μελέτη αυτή είναι βασισμένη στo εξής αξίωνα: "Ελληνικό κράτος καλείται τμήμα της γης το οποίο περιέχει βουνά με υψηλές και αιχμηρές κορυφές ως επί το πλείστον πετρώδεις, δια την δημιουργία σκιών και κατ' επέκταση "θρησκειών", καθότι "θρησκεία" είναι τέλεση πράξεως θυσίας υπό την επήρεια μιας σκιάς. Θυσιάζω εις το ιερό φίδι, θυσιάζω εις την σκιάν του ιερού φιδιού, θυσιάζω εις το ιερό βουνό το οποίον όρισε η φύση έτσι ώστε η σκιά του να ομοιάζει με φίδι. Άρα δεν επεμβαίνω επί του ιερού βουνού καθότι η γεωλογική επέμβαση θα αλλοίωνε το σχήμα του και κατ' επέκταση τη σκιάν αυτού. Αυτό σημαίνει ότι η παρέμβαση θεωρείται κολάσιμος πράξη". Η προϊστορία του Ταϋγέτου έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο κατά την αρχαιότητα διότι τα μαντεία, οι πηγές, οι ονομασίες, οι ετυμολογίες και η γεωγραφία του συνδέονται και αντιστοιχούν με όλες τις χώρες του κόσμου. Οι προϊστορικοί χρησμοί καθώς και οι σχέσεις Ηλίου - Σελήνης και αστρικών φαινομένων όχι μόνο δεν είναι κάτι το τυχαίο αλλά είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με όλα τα παγκόσμια φαινόμενα που συνδέουν το Παρελθόν, το Παρόν και το Μέλλον. Ο Ταΰγετος είχε λάβει κατά την αρχαιότητα αλλά και την εποχή του Βυζαντίου διάφορες ονομασίες λόγω των κορυφών του. Κατά την αρχαία παράδοση ονομάσθη Ταΰγετος από το όνομα της Ατλαντίδας Ταϋγέτης. Ο μεγάλος Ιταλός ποιητής Βιργίλιος ανέφερε "τα Ταΰγετα" δια το πολύκορφον του. Ο Πορφυρογέννητος και άλλοι Βυζαντινοί χρησιμοποιούν το όνομα "Πενταδάκτυλον" για τις πέντε κορυφές του και "Μακρινόν" λόγω του επιμήκους σχήματός του. Σήμερον καλείται Πενταδάκτυλος, Προφήτης Ηλίας και Άι - Λιάς από τον μικρόν ναΐσκον του προφήτη που βρίσκεται στην υψηλότερη από τις κορυφές του (το Ταλετόν των αρχαίων). [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)