Θωρηκτό Αβέρωφ

Ναυπηγημένο στο Λιβόρνο της Ιταλίας το 1910, το θωρηκτό Αβέρωφ, εκτοπίσματος 10.000 τόνων, αποτέλεσε τη ναυαρχίδα και μακράν το μεγαλύτερο πολεμικό πλοίο του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού έως το 1951, οπότε και αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία. Περισσότερο από έναν αιώνα μετά την κατασκευή του, εξακολουθεί να είναι αξιόπλοο, ένα από τα μόλις τρία θωρακισμένα καταδρομικά που υπάρχουν σήμερα σε όλο τον κόσμο. Αρχικά προορισμός του ήταν να ενταχθεί στο ιταλικό Ναυτικό, αλλά αγοράστηκε από την Ελλάδα και σύντομα έδρασε στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ έγινε το πρώτο ελληνικό πολεμικό σκάφος που εισήλθε στα ινδικά ύδατα από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και συνέχισε να υπηρετεί σε καθήκοντα συνοδείας καθ’ όλο το υπόλοιπο του πολέμου. Το 1945 πρυμνοδέτησε στον Πόρο όπου και εγκαταλείφθηκε έως το 1984, όταν το ελληνικό Γενικό Επιτελείο Ναυτικού αποφάσισε να το ανασύρει από τη λησμονιά. Έπειτα από χρόνια αργών επισκευών και συντήρησης, το πλοίο είναι τώρα αγκυροβολημένο στον Φαληρικό όρμο στην ακτή της Αθήνας ως πλωτό ναυτικό μουσείο. Ο Τζoν Καρ όχι μόνο παρέχει τις πλήρεις τεχνικές προδιαγραφές και την επιχειρησιακή ιστορία του πλοίου, συμπεριλαμβανομένων λεπτομερειών της ανακαίνισής του, αλλά βασίζεται και σε διηγήσεις από πρώτο χέρι των αξιωματικών, υπαξιωματικών και ναυτών ώστε να εξιστορήσει τη μακρά και αξιόλογη σταδιοδρομία αυτού του έξοχου θωρηκτού.