Ο εθνικός διχασμός στην ομογένεια της Αμερικής και η αρχιεπισκοπεία του Αθηναγόρα

Ο Εθνικός Διχασμός, ο οποίος ταλαιπώρησε τους Έλληνες από το 1916, εξαιτίας της διαφωνίας του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄, σχετικά με τη στάση που έπρεπε να τηρήσει η Ελλάδα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταφέρθηκε από την πρώτη στιγμή και στους Έλληνες μετανάστες της Αμερικής. Άσπονδο μίσος χώρισε κι αυτούς σε "βενιζελικούς" και "βασιλικούς" και τους παρέσυρε σε οδυνηρή περιπέτεια... Είναι η περίοδος που οι Έλληνες μετανάστες, απογοητευμένοι από το χάος και την αποσύνθεση, απαρνούνται τη γλώσσα, την ιστορία και τη θρησκεία τους και χάνουν την εθνική τους συνείδηση. Η περίοδος για την οποία δήλωνε το 1925 ο τότε επίσκοπος Βοστώνης Ιωακείμ, "Η φυλετική μας οντότητα αντιμετωπίζει τον άμεσο κίνδυνο της οριστικής διαλύσεως και του αφανισμού" και που οι Έλληνες της Αμερικής θεωρούνται από Αμερικανούς φιλέλληνες ως "Οι χειρότεροι εχθροί της Ελλάδος"... Η καταστροφική πορεία του Ελληνισμού της Αμερικής προς την οριστική διάλυση και τον αφανισμό θα ήταν σίγουρη αν το 1930 το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν εξέλεγε ως Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, τον Μητροπολίτη Κερκύρας και Παξών Αθηναγόρα. Υπό τη φωτισμένη προσωπικότητα του άρχισε μια νέα περίοδος για τον Ελληνισμό της Αμερικής, περίοδος ενότητας, αναδημιουργίας και προόδου.