Ο κόσμος της αρχαίας Αίγινας

Πέντε χιλιάδες χρόνια έχουν περάσει από τη στιγμή που άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στο βραχώδες ακρωτήριο, τη σημερινή "Κολόνα" και δημιούργησαν ένα χωριό. Μέσα σε δύο χιλιάδες χρόνια έκτισαν επάλληλους οικισμούς. Οι άνθρωποι και τα σπίτια τους προστατεύονταν από τα τείχη. Οι κάτοικοι ήταν ψαράδες και ικανοί ναυτικοί. Γνώριζαν, επίσης, πως να αξιοποιήσουν την περιοχή γύρω από τον λόφο καλλιεργώντας τα χωράφια με δημητριακά. Μπορούσαν ακόμα να επεξεργαστούν το μέταλλο και από εκεί μας είναι γνωστό το πρωιμότερο καμίνι για την τήξη ορειχάλκου. Το εαυτό τους είχαν ως μέτρο κατή την οικοδόμηση των σπιτιών, ενώ έκτιζαν με οικοδομικά υλικά και δεν έβλεπαν την υγεία τους: "Σπίτι του ανθρώπου", λοιπόν, σε μία τόσο πρώιμη εποχή. Ως τρόπος ζωής γεννήθηκε η κοινότητα. Στα 1800 π.Χ. περίπου ένας ηγεμόνας έκτισε έναν οικισμό δίπλα στο παλιό χωριό και τοποθέτησε μέσα στη θάλασσα, μπροστά στην παραλία, πέτρες για εμπόδιο. Μόνον οι ντόπιοι μπορούσαν να διασχίσουν επικίνδυνα το θαλάσσιο αυτό τείχος με τα πλοία τους. Το χωριό μετατράπηκε έτσι σε φρούριο και τη φροντίδα για τη ζωή των κατοίκων του ανέλαβε ο ηγεμόνας. Κάποιος απόγονος του πρώτου ηγεμόνα σκοτώθηκε σε μάχη. Οι δικοί του τοποθέτησαν τον νεκρό με τα όπλα του σε τάφο εμπρός από τα τείχη, κοντά στην νότια πύλη. Τα τείχη, τα σπίτια, ο οικιακός εξοπλισμός, τα αγγεία και τα εργαλεία αποτελούν τις υλικές μαρτυρίες της ζωής. Μπορούν κατά κάποιο τρόπο να θεωρηθούν ως "γραπτές πηγές" που διαβάζονται. Τα σπίτια και τα δρομάκια θα ήταν κενά και θλιβερά εάν δεν σκεφτόμασταν ότι κάποτε μέσα σε αυτά ζούσαν άνθρωποι. Στα τέλη της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. οι κάτοικοι του χωριού εγκατέλειψαν τον λόφο, ο οποίος μετατράπηκε σε ιερό χώρο του Απόλλωνος. Τεκμήριο του ιερού του και της σημαντικής αυτής ακρόπολης της Αίγινας αποτελεί ο τελευταίος κίονας του ναού του, ο οποίος στέκεται ακόμα όρθιος.