Παιδική χωρική αφηγηματικότητα

Η σύγχρονη παιδαγωγική προτείνοντας μία ισόρροπη και ποικιλότροπα διαλογική και βιωματική σχέση με το σύνολο περιβάλλον του παιδιού, καλεί την αρχιτεκτονική να δώσει νέες απαντήσεις για τους χώρους συναντήσεων, συνδιαλλαγών και δραστηριοτήτων των παιδιών. Αυτή η προσέγγιση προσφέρει νέες δυνατότητες στο επιτακτικό κάλεσμα των καιρών μας για επανεξέταση των συνθηκών εκπαίδευσης και αγωγής του παιδιού που συμβάλλουν στη συγκρότηση ενεργών πολιτών με κριτική σκέψη, ομαδική δράση, κοινωνική ευαισθησία και έμφαση στο συλλογικό συμφέρον. Η πόλη ως ένα δυναμικό και πλούσιο πεδίο αποτελεί οργανικό ‘υλικό’ των διαδικασιών εκπαίδευσης και αγωγής των παιδιών, ενώ συνιστά πεδίο εκδίπλωσης και άλλων πτυχών της ζωής του παιδιού και ιδιαίτερα εκείνων που συνδέονται με τη δραστηριότητα του παιχνιδιού. Αρχιτέκτονες και εικαστικοί, παιδαγωγοί, κοινωνιολόγοι, ανθρωπολόγοι και ψυχολόγοι, μέσα από την έρευνά τους αναδεικνύουν σημαντικές πτυχές της σχέσης μάθησης-χώρου-και-αστικής καθημερινότητας καθώς και τον ρόλο της χωρικής εμπειρίας στη δόμηση των γνωστικών και κοινωνικο-συναισθηματικών λειτουργιών του παιδιού. Μεταβαλλόμενα χωρικά τοπία, πλούσια σε ερεθίσματα, ευέλικτα, με έντονο επικοινωνιακό χαρακτήρα, υλικά περιβάλλοντα που ενθαρρύνουν τον διάλογο, την κοινωνική επαφή-συνδιαλλαγή και τη συμμετοχή, συνθέτουν το περιεχόμενο αυτού του συλλογικού τόμου συμβάλλοντας στη συζήτηση για τα θέματα των καίριων αλλαγών στο παιδαγωγικό-χωρικό τοπίο της εκπαίδευσης και αγωγής του παιδιού.