Μπαμπά..., άκου... και γράφε! Υπομονή..., θα μεγαλώσω!

«Γιατί, μπαμπά, το σκοτάδι είναι μαύρο;» «Γιατί όταν πάμε κάπου λέμε “γεια σας”;» «Γιατί, μπαμπά, δεν μιλάμε σε ξένους;» «Γιατί όταν λέμε “γεια”, μιλάμε σε ξένους;» «Γιατί δεν μεγαλώνω γρήγορα;» «Γιατί ο Άγιος Βασίλης φοράει πάντα κόκκινα;» «Γιατί, μπαμπά, πρέπει να δουλεύεις;» «Γιατί, μπαμπά, η μαμά κάθε βράδυ ρωτάει τι φαΐ να φτιάξει αύριο;» «Γιατί η μαμά όταν έχει πολλά πιάτα και πρέπει να τα πλύνει, φωνάζει “τρελαίνομαι”;» «Γιατί δεν τρώμε κάθε μέρα πίτσα;» «Γιατί δεν μπορώ να φάω όσες σοκολάτες θέλω;» «Γιατί δεν οδηγώ όπως εσύ;» «Γιατί δεν πάω μόνος μου στο νηπιαγωγείο;» «Γιατί, μπαμπά, μένουμε στο ίδιο σπίτι;» Ένας γνωστός, μπαμπάς κι αυτός, μας είπε κάποια στιγμή: «Τα παιδιά είναι κακά...». Πολλές φορές το σκεφτόμασταν μαζί με τη μαμά μας... Τώρα πλέον είμαι σε θέση να απαντήσω... Τα παιδιά είναι η εικόνα μας. Ο καθρέφτης της ψυχής μας.