Ο δρόμος της ελπίδας

«Σε όλες μου τις πράξεις, σε καθεμιά από τις αποφάσεις μου, αρνήθηκα κατηγορηματικά να αποδεχτώ ότι ο καρκίνος έχει ως αποτέλεσμα την "περίληψη", τη συρρίκνωση μιας ανθρώπινης ύπαρξης.
Κάθε ασθενής, που έχει γίνει εύθραυστος λόγω του καρκίνου, αποτελεί μια ανθρώπινη ύπαρξη. Αυτή είναι που μας δίνει τα εργαλεία ώστε να μπορέσουμε να τον φροντίσουμε καλύτερα, να τον ανακουφίσουμε, είτε από τον σωματικό του πόνο είτε από την ψυχική του οδύνη.»
Μια εκ βαθέων εξομολόγηση αλλά και στοχασμός για τη ζωή και τον θάνατο, για την ελπίδα και την απελπισία. Η ματιά του διακεκριμένου ογκολόγου και πάνω απ' όλα ουμανιστή Νταβίντ Καγιάτ είναι καθαρή, ο λόγος του ειλικρινής και το βλέμμα του καθησυχαστικό για τον άνθρωπο που έρχεται αντιμέτωπος με την ασθένεια αλλά και για τους οικείους του.
«Από έναν διαπρεπή ογκολόγο, ένας στοχασμός, αρκετά προσωπικός, πάνω στην ιατρική και απέναντι στον άνθρωπο, όπως και στο "γιατί" των ασθενών» (περιοδικό PSYCHOLOGIES)
«Αυτή η ευαίσθητη και ανθρωπιστική μαρτυρία ξαναδίνει, με ευγενή τρόπο, ελπίδες στη σχέση μεταξύ γιατρού και ασθενούς» (περιοδικό PELERIN).