Ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος των Αρχαίων Ελλήνων

Προβαίνοντες εις την έκδοσιν του ανά χείρας πονήματος, πιστεύουμεν ακραδάντως, ότι η ανάγνωσις αυτού θέλει συντελέσει εις την γνώσιν και εκλαΐκευσιν των κυριωτέρων γραμμών του πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδος, εν τη οποία εσελάγισε τηλαυγές και σελασφόρον το ιερόν της ελευθερίας πυρ εγεννήθησαν και ανεπτύχθησαν μέχρι του τελείου αι υψηλαί ιδέαι της αληθείας, δικαιοσύνης και του καλού και εν τη οποία η μεν γλώσσα εξεδηλώθη εν τω μεγαλοπρεπεστάτω αυτής τύπω και κατέστη το όργανον των αθανάτων και του αληθούς μετά ταύτα του κόσμου θεού, η μουσική ήχησεν ουράνιους φθόγγους, η τέχνη απεκαλύφθη εν τω ιδανικώ αυτής μεγαλείω και η φιλοσοφία περιεβλήθη την ηγεμονικήν πορφύραν.
Ο Έγελος χαρακτηρίζων τα διάφορα έθνη της αρχαιότητος και της ιδέας, τας οποίας εκπροσωπεί έκαστον εξ αυτών, αποφαίνεται, ότι το Ελληνικόν έθνος είναι το έαρ και η αιωνία νεότης της ανθρωπότητος και ότι εν τω όλω αυτού βίω εκπροσωπεί την ιδέαν του καλού.
Ο Γκαίτε ομοίως εμπνευσθείς και μεταρσιωθείς εκ της Ελληνικής παιδείας εκήρυτε· "μελετάτε τον Μολιέρον, μελετάτε τον Σαιξπείρον, αλλά μάλιστα σπουδάζετε τους Έλληνας και πάντοτε τους Έλληνας". [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)