Θυμάμαι την Παλμύρα

"Είμαι μια έκπτωτη βασίλισσα, μια γυναίκα της ερήμου. Αιχμάλωτη του Αυρηλιανού τώρα πια, κοιτάζω τον Τίβερη να κυλά στα υγρά ερέβη. Η Ρώμη διαλύεται αργά μέσα στη νύχτα και τη χειμερινή πάχνη. Γεννημένη στην Παλμύρα, στην αγκάλη μιας αστραφτερής Ανατολής, φέρω μέσα μου το θριαμβευτικό παρελθόν μου και το σκοτεινό μέλλον μου. Όρθωσα το ανάστημά μου κατά της Αυτοκρατορίας της Ρώμης και της Αυτοκρατορίας των Περσών, και το βασιλικό μου όνειρο κυμάτιζε μέσα στους χρυσαφένιους ατμούς των αμμόλοφων. Δέσμια σήμερα ενός πεπρωμένου που ενσαρκώνω ως τα έσχατα όρια των δυνάμεών μου, διαλέγω επιτέλους το σκότος του θανάτου..." Η Μύριαμ Αντάκι ζωντανεύει το μεγαλείο της αρχαίας Ανατολής, σ' ένα έπος όπου το φως των τοπίων στην έρημο συναγωνίζεται τη λάμψη του πλούτου στην όαση· σ' ένα βιβλίο που μας ταξιδεύει στον Νείλο και τον Ευφράτη, κι αντηχεί από τις πολεμικές ιαχές των νομάδων και το ερωτικό άσμα της αυτοκράτειρας Ζηνοβίας.