Ποίηση

ΓΕΡΟΝΤΑΣ Ο γέροντας ήταν σοφός και συχνά προς τον τάφο του τραβούσε περνώντας απ' το δάσος με τις καστανιές. Κει που η γη είναι πλατιά στη μορφή τ' αχνογάλαζου κι όπου οι πόλεις απόμακρες σα μαργαριτάρια λάμπουν. Οι πέτρες ροδόχροες φανέρωναν ματιές κάτω απ' τα χρόνια του τις χαμένες του αγάπες. Όταν ανηφόριζε το κοντανάσαιμα τον σταματούσε κι η ελπίδα. Ο Θεός έπλαθε για χάρη του τον κόσμο ασυννέφιαστο ανυπόμονο.