Ο μύθος του Rimbaud, "Το μεθυσμένο καράβι" και οι μεταφράσεις του στην Ελλάδα

[...] Η διατριβή αυτή μεθοδολογικά χωρίζεται σε δύο ουσιώδη μέρη και καλύπτεται από τρία κεφάλαια. Τα δύο μέρη είναι το κριτικό και το τεχνικό. Το κριτικό μέρος περιλαμβάνει δύο κεφάλαια: το πρώτο "Ο μύθος του Rimbaud στην Ελλάδα και το τρίτο "Μια ανάγνωση του "Μεθυσμένου Καραβιού"". Το τεχνικό μέρος καλύπτεται από τον έλεγχο των "Εννέα μεταφράσεων του "Μεθυσμένου Καραβιού"". Ο χωρισμός αυτός προσδιορίζει ειδολογικά την όλη μελέτη. Μια τέτοια διάταξη, ανορθόδοξη ίσως, θεωρήθηκε απαραίτητη για την τεκμηρίωση των πορισμάτων, την πληρέστερη κατανόηση της συλλογιστικής αυτής της διαδικασίας και τη δυνατότητα που δίνεται έτσι στον αναγνώστη να κρίνει ο ίδιος χωρίς προκατάληψη τις θέσεις και την κριτική μιας τέτοιας έρευνας. Τα κεφάλαια με τη σειρά που εμφανίζονται περιλαμβάνουν το Μύθο του Rimbaud, το ρόλο του "Μεθυσμένου Καραβιού" σ' αυτό το Μύθο και την ανάγνωση του ίδιου ποιήματος που επιχειρείται στο Γ΄ κεφάλαιο, ώστε να αιτιολογηθούν οι θέσεις, ως κατακλείδα αυτού του κειμένου. Πρέπει να σημειωθεί ότι παρακάμπτονται οι μεγάλες ρεμπωτικές δημιουργίες, οι "Μικρογραφίες" (Illuminations) και το "Μια εποχή στην Κόλαση" (Une saison en enfer) και η έρευνα ασχολείται με το "Μεθυσμένο Καράβι" (Le bateau Ivre) γιατί αυτό αποτελεί, άλλοτε άμεσα αλλά τις περισσότερες φορές έμμεσα, τον κεντρικό άξονα των σχολιαστών του Γάλλου ποιητή στην Ελλάδα. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται η παρουσίαση του Μύθου του Rimbaud στην Ελλάδα, όπως αυτός διαρθρώθηκε μέσα από την προβληματική της κριτικής εκείνων που προσέγγισαν τη ρεμπωτική ποίηση ως φαινόμενο ανέλιξης της ποιητικής λειτουργίας. Η επιλογή των δοκιμίων που σχολιάζονται έγινε με αφετηρία τη χρονολογική, φιλολογική, ιστορική και φιλοσοφική εξέλιξη της κριτικής στη χώρα μας, ώστε να καταφανούν οι τάσεις και επιδράσεις των σχολιαστών που γνώρισαν, μυθοποίησαν ή υιοθέτησαν τους μύθους του Rimbaud, μεταφυτεύοντάς τους και στην Ελλάδα. Οι τίτλοι που χαρακτηρίζουν τα μελετήματα ξεπήδησαν από την έρευνα και απηχούν τις βασικότερες θέσεις των σχολιαστών και δοκιμιογράφων, όπως αυτές εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της μεθοδολογίας που ακολουθήθηκε κατά την κριτική επεξεργασία τους με προοπτική τη διερεύνηση του φαινομένου Rimbaud στον ελλαδικό χώρο. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)