Οι τεχνητοί παράδεισοι

Την εποχή που κυκλοφόρησε, το 1860, οι «Τεχνητοί Παράδεισοι (Les Paradis Artificiels)» του Charles Baudelaire γνώρισαν αμέσως επαίνους. Ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους συμβολιστές, ο Μπωντλαίρ έζησε μια βίαιη και τελικά τραγική ζωή, πεθαίνοντας εθισμένος στο όπιο το 1867. Αυτό το βιβλίο, μια απάντηση στις «Εξομολογήσεις ενός Άγγλου οπιοφάγου» του Thomas De Quincey, χρησιμεύει ως απομνημονεύματα των τελευταίων ετών του Μπωντλαίρ. Σε αυτό το όμορφα επεξεργασμένο πορτρέτο των επιδράσεων του κρασιού, του οπίου και του χασίς στο μυαλό, ο Μπωντλαίρ αποτυπώνει τα ονειρικά οράματα που βίωσε κατά τη διάρκεια της ναρκωτικής έκστασης του. Αυτές οι ψευδαισθήσεις, άλλοτε εξαίσιες, άλλοτε ανησυχητικές, και οι αυταπάτες μεγαλείου που συχνά τις συνόδευαν, αποτελούν τους Τεχνητούς Παράδεισους, τους υπέροχους αλλά ψεύτικους κόσμους έκστασης που τελικά τον οδήγησαν στην καταστροφή. Αντιπαραβάλλοντας τις επιπτώσεις του χασίς και του οπίου με αυτές του κρασιού, ο Μπωντλαίρ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «το κρασί εξυψώνει τη θέληση, το χασίς την καταστρέφει» και καθιστά αδρανείς όλους όσους το χρησιμοποιούν.