Ένας κούκος την Άνοιξη

Όταν ο Πιέρ Λαβερντίν, αστυνόμος στην ασφάλεια της Λυών, θα εξασφάλιζε μια οκταήμερη άδεια και θα ξεκινούσε για το Σαιντ Ετιέν, φανταζόταν πως η παραμονή του στην πόλη αυτή θα είχε καθαρά το χαρακτήρα ενός προσκυνήματος στους γενέθλιους τόπους. Τουλάχιστο, αυτή την πρόθεση είχε. Φτάνοντας, όμως, στο Αννοναί και αποφασισμένος να γευτεί μια μπύρα στην πλατεία Κορντελιέ, θα συναντούσε μια γυναίκα που η αναπάντεχη γνωριμία της θα αναστάτωνε το πρόγραμμά του. Στον Πιερ Λαβερντίν, η ανησυχία και η αγωνία της άγνωστης που είχε χάσει, όπως του είπε, το τελευταίο λεωφορείο και ασφαλώς τώρα ο σύζυγός της θα ανησυχούσε, θα φαινόταν κάπως υπερβολική μα δε θα δίσταζε να της παραχωρήσει μια θέση στο αμάξι του. Μ' αυτό τον τρόπο, κατά τη διαδρομή για το Σαιντ Ετιέν, ο αστυνόμος Λαβερντίν, θα άκουγε για τα ατέλειωτα προβλήματα και τις επιπολαιότητες μιας φίλης της άγνωστής του συνταξιδιώτισσας, που το όνομά της ήταν Ισαβέλλα. Αργότερα, η εξομολόγηση αυτή θα αποτελούσε το κλειδί γύρω από μια μυστηριώδη υπόθεση, όπου ο νεαρός αστυνόμος θα είχε να αντιμετωπίσει την ακατανόητη συμπεριφορά ενός αυτόχειρα, σε αντιδιαστολή με τα προσωπικά του βιώματα απέναντι στο αιώνιο θέμα της αγάπης!