Είναι πάντα οι άλλοι που πεθαίνουν

Όπως και οι τρεις γάτες του, ο Ράντεκ, η Κάμενεφ και η Ζινόβιεφ, ο Βικτόρ Μπλενβίλ δεν κάνει ποτέ αυτό που περιμένουν από εκείνον. Ο Παριζιάνος ήρωας των μυθιστορημάτων του Ζαν-Φρανσουά Βιλάρ δεν είναι ούτε ντετέκτιβ ούτε αστυνομικός, ως είθισται. Στην πραγματικότητα, μισεί τις έρευνες, τους αστυνομικούς και τα κακά σενάρια. Έτσι, όταν του δίνεται ένα ραντεβού στη στοά ντι Κερ και ανακαλύπτει το σώμα μιας γυναίκας σε μια πολύ επιτηδευμένη στάση, δεν αρκείται στο να τη φωτογραφίσει. Το μακάβριο σκηνικό που έχει μπροστά του είναι μια πιστή ανασύνθεση του τελευταίου έργου του Μαρσέλ Ντισάν Δεδομένα... Αυτό εγείρει κάποια ερωτήματα, μεταξύ των οποίων και αυτό: Γιατί προσπαθούν να του φορτώσουν αυτό το έγκλημα υψηλής αισθητικής; Έτσι, όταν μια όμορφη βιβλιοπώλισσα τού δίνει ένα δεύτερο ραντεβού, στη στοά Βιβιέν, ο Βικτόρ πηγαίνει εκεί όπως θα πήγαιναν και οι γάτες του: με τα νύχια του έξω. Φυσικά, το όνομά της είναι Ροζ. C’est la vie ή La vie en rose; Rrose Sélavy!