Νάδα

"Έκανα λάθος", είπε ξαφνικά. "Η αριστερίστικη τρομοκρατία και η κρατική τρομοκρατία, αν και τα κίνητρά τους δεν επιδέχονται σύγκριση, είναι οι δύο μασέλες της..." Δίστασε. "...της ίδιας παγίδας για μαλάκες", τελείωσε τη φράση του και συνέχισε αμέσως: "Το καθεστώς αμύνεται, φυσικά, έναντι της τρομοκρατίας. Αλλά το σύστημα δεν αμύνεται, την ενθαρρύνει, τη διαφημίζει. Ο ντεσπεράδο είναι ένα εμπόρευμα, μια αξία ανταλλαγής, ένα πρότυπο συμπεριφοράς, όπως ο μπάτσος ή η αγία. Το κράτος ονειρεύεται ένα τέλος φρικιαστικό και θριαμβευτικό μέσα στο θάνατο, μέσα στον απολύτως γενικευμένο εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις ορδές των μπάτσων και των μισθοφόρων του, από τη μια, και στις ομάδες του μηδενισμού, από την άλλη. Είναι η παγίδα που στήνεται στους επαναστατημένους, και πιάστηκα σ' αυτή. Και δεν θα είμαι ο μόνος. Κι αυτό μου τη σπάει πολύ". Το "Νάδα", διεθνώς αναγνωρισμένο ως το καλύτερο νουάρ μυθιστόρημα που υπέγραψε ο Μανσέτ, γνωστό και από την περίφημη ταινία του Κλωντ Σαμπρόλ, εκτυλίσσεται την εποχή που οι κύκλοι των αριστεριστών στη Γαλλία αναρωτιούνται για την ανάγκη τρομοκρατικών ενεργειών, αντίστοιχων με εκείνες που συμβαίνουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης.