Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι

Ο ΝΤΗΛΕΡ : Αν βαδίζετε έξω, αυτήν την ώρα και σ' αυτό το μέρος, είναι επειδή ποθείτε κάποιο πράγμα που δεν έχετε, κι αυτό το πράγμα, εγώ, μπορώ να σας το προμηθεύσω· διότι αν είμαι σ' αυτή τη θέση πολύ περισσότερο χρόνο πριν από σας και για πολύ περισσότερο χρόνο από σας, κι αν ακόμη κι αυτή η ώρα που είναι η ώρα των άγριων σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ζώα δεν με διώχνει από δω, είναι επειδή έχω αυτό που χρειάζεται για να ικανοποιώ τον πόθο που περνά μπροστά μου, κι αυτό είναι σαν ένα βάρος που πρέπει να το ξεφορτώσω πάνω σ' οποιονδήποτε, άνθρωπο ή ζώο, που περνά από μπροστά μου. Γι' αυτόν τον λόγο σας πλησιάζω, παρά την ώρα που είναι η ώρα όπου κανονικά ο άνθρωπος και το ζώο ρίχνονται άγρια ο ένας πάνω στον άλλο, πλησιάζω, εγώ, εσάς, με τα χέρια ανοιχτά και τις παλάμες στραμμένες προς εσάς, με την ταπεινότητα εκείνου που προτείνει απέναντι σ' εκείνον που αγοράζει, με την ταπεινότητα εκείνου που κατέχει απέναντι σ' εκείνον που ποθεί. [...] Σήμερα, πάνω στη σκηνή του "Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι" (1987) είναι δύο - ο Ντήλερ κι ο Πελατής: έχουμε έναν διάλογο. Είναι όμως ένας φιλοσοφικός διάλογος στο ύφος εκείνων του 18ου αιώνα, ή μήπως πιο απλά η είσοδος δύο κλόουν; Πιθανόν και τα δύο, συναρμοσμένα με μία ελευθερία γραφής τεράστια. Η γλώσσα είναι ένα όπλο, κι αυτοί εκεί οι δύο, που δεν μοιάζουν ν' αγαπιούνται και πολύ, παλεύουν ο ένας εναντίον του άλλου με τις λέξεις· πρέπει ο καθένας να κάνει τον άλλο να βγάλει τα έντερά του, να τον σύρει στο δικό του πεδίο, ν' αρνηθεί το πεδίο του άλλου, να μην παραδεχθεί ποτέ ότι βρίσκεται σε θέση αιτήματος, στερήσεως, κι ότι είναι φτωχός - κυρίως φτωχός από πόθους". (Από το πρόγραμμα της παράστασης του Patrice Chereau) Κατάλαβα, από την πρώτη φράση, ότι επρόκειτο πράγματι για έναν αληθινό συγγραφέα, για έναν συγγραφέα όμως που σαν αυτόν δεν υπάρχει ουσιαστικά άλλος στη Γαλλία. [...] Ο Koltes (1948-1989) ήταν ένας μετεωρίτης που διέσχισε βίαια τον ουρανό μας, μέσα σε μεγάλη εσωτερική μοναξιά και με απίστευτη δύναμη, την οποία ήταν μερικές φορές δύσκολο να προσπελάσει κανείς. Μπροστά του αισθανόμουν κάποιο δέος, και σήμερα περισσότερο από ποτέ. [...] Εκείνο που μπορεί να φέρει σε αμηχανία τον ηθοποιό είναι ότι το θέατρό του είναι πολύ σκληρό, πολύ βάναυσο, ότι έχει μια βία που σπάνια φανταζόμαστε. Δεν είναι όμως καθόλου απελπισμένο. [...] Με το "Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι", προσπάθησα να έχω μία στάση θαυμασμού και σκεπτικισμού συγχρόνως, και πάνω απ' όλα να παραμένω κριτικός, ν' αγαπώ τον Koltes γι' αυτό που είναι, να τον μεταχειρίζομαι σαν ένα συγγραφέα όπως οι άλλοι. Και τον προσεγγίζω με τον ίδιο τρόπο που προσεγγίζω τον Σαίξπηρ ή τον Μαριβώ, χωρίς να του είμαι πιστός όπως συνηθίζω να μην είμαι και σ' εκείνους. (Αποσπάσματα από κείμενα και συνεντεύξεις του Patrice Chereau) Η έκδοση συνοδεύεται από επίμετρο, με κείμενα των Patrice Chereau, Maria Casares, Heiner Muller, συνεντεύξεις του B.-M. Koltes και 28 φωτογραφίες.