Το δέρμα

[...] Πολλά από τα δερμάτινα αντικείμενα που κατασκεύασε ο άνθρωπος, προερχόμενα κυρίως από τους πρόσφατους αιώνες της ιστορίας, αποτελούν σήμερα μουσειακά εκθέματα, τμήματα αρχαιολογικών και εθνογραφικών συλλογών στις διάφορες χώρες του κόσμου. Τα αντικείμενα αυτά συνιστούν ένα μεγάλο και ενδιαφέρον κεφάλαιο στον τομέα της ανθρώπινης τέχνης και τεχνικής, με πολλά περιθώρια για έρευνα. Στην Ελλάδα, σε όλα σχεδόν τα Μουσεία με αντικείμενα νεότερης ιστορίας και λαϊκής τέχνης, εκτίθενται αρκετά δερμάτινα κειμήλια, αυτοτελή ή σύνθετα. Τα αντικείμενα αυτά μαρτυρούν τις μεθόδους επεξεργασίας και τις καλλιτεχνικές δυνατότητες των τεχνιτών δέρματος των αντίστοιχων εποχών και περιοχών. Σε μια γενική διαπίστωση, τα δερμάτινα αυτά αντικείμενα δεν έχουν τύχει, μέχρι σήμερα, πλην λίγων εξαιρέσεων, κάποιας ιδιαίτερης προσοχής όσον αφορά στη μελέτη της τεχνολογίας τους, στην ταξινόμηση τους και στη συντήρηση του ευαίσθητου υλικού τους. Φροντίδα των συντηρητών, αλλά και όλων των επιστημόνων που σχετίζονται με τη μελέτη των δερμάτινων αυτών αντικειμένων, είναι η διαπίστωση των προβλημάτων συντήρησης που αυτά παρουσιάζουν και η πρόταση σωστών λύσεων για τη διάσωση και μακροβιότερη διατήρηση τους στο χρόνο. Μέσα στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η παρούσα προσπάθεια, η οποία συγχρόνως φιλοδοξεί να καλύψει ένα κενό που διαπιστώνεται στην ελληνική βιβλιογραφία και αρθρογραφία. Είναι γεγονός ότι πολύ λίγα έχουν γραφεί στα ελληνικά σε ότι αφορά στο δέρμα και τη συντήρηση του, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες. Για το λόγο αυτό κρίθηκε χρήσιμο η παρούσα προσπάθεια, εκτός από τα κεφάλαια της συντήρησης του ιστορικού και αρχαιολογικού δέρματος, να περιλαμβάνει και βασικές πληροφορίες σχετικές με τη δομή, την τεχνολογία, τη φθορά, και την ανάλυση του, αλλά να θίξει και λιγότερο συζητημένα υλικά όπως είναι η περγαμηνή και το ταριχευμένο δέρμα. Με τον τρόπο αυτό παραδίδεται στη χρήση των αναγνωστών μια βασική μελέτη, για την ολοκλήρωση της οποίας έχει χρησιμοποιηθεί το μεγαλύτερο μέρος της διαθέσιμης διεθνούς βιβλιογραφίας και μέσα από την οποία παρουσιάζεται σφαιρικά το υλικό "δέρμα", ως αντικείμενο τεχνολογίας και πολιτιστικής κληρονομιάς. Η μελέτη αυτή, θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή για περισσότερη έρευνα και εξειδίκευση από εκείνους που θα θελήσουν να ασχοληθούν με τα θέματα αυτά. (από την εισαγωγή του βιβλίου)