Το Βυζάντιο στο θέατρο της Οικουμένης τον ύστερο Μεσαίωνα (1261-1453)

Χαρτογραφώντας τις διαδρομές που χάραξε η ηγεσία των Παλαιολόγων αυτοκρατόρων (1261 - 1453) στην παγκόσμια σκηνή σε αναζήτηση σύγκλισης και συνύπαρξης με τον κόσμο γύρω της, το βιβλίο αυτό επιχειρεί μία ανάλυση του διεθνούς περιβάλλοντος στα συμφραζόμενα του Ύστερου Μεσαίωνα. Για τη σωστή ανάγνωση του χάρτη των διεθνών σχέσεων του Βυζαντίου, η έρευνα αυτή δεν περιορίζεται στις διακρατικές σχέσεις, τις συνθήκες, τη διπλωματική αλληλογραφία και την τεχνική των διπλωματικών σχέσεων. Αντίθετα, προσεγγίζει το πεδίο των διεθνών σχέσεων από μία πολυδιάστατη ιστορική προοπτική και στο ευρύ πλαίσιο του ιστορικού γίγνεσθαι, συνυπολογίζοντας όλα τα διακρατικά φαινόμενα ανεξάρτητα από τη φύση τους: οικονομικά, δημογραφικά κοινωνικά πολιτιστικά, τον γεωγραφικό παράγοντα, καθώς και συλλογικές στάσεις και συμπεριφορές στον χώρο των ιδεών, των νοοτροπιών και των θεσμών.