Αγαπώ, ρήμα αμετάβατο

Μυθιστόρημα πρωτοποριακό, από πολλές απόψεις "μπροστά από την εποχή του", εκπλήσσει ακόμη και σήμερα με την καινοτομία της γραφής του, ενώ όταν πρωτοεκδόθηκε (το 1927) προκάλεσε σκάνδαλο λόγω του προκλητικού του θέματος. Η υπόθεση διαδραματίζεται στο Σάο Πάουλο της δεκαετίας του '20, όπου κυριαρχούν οι νεόπλουτοι μεγιστάνες του καφέ. Γύρω τους προσπαθεί να επιβιώσει ένα κοσμοπολίτικο πλήθος Ευρωπαίων μεταναστών. Στο πλουσιόσπιτο ενός παρόμοιου μεγιστάνα μπαίνει γκουβερνάντα η φροϊλάιν Έλζα, ετών 35, μορφωμένη και λίαν αξιοπρεπής εκ πρώτης όψεως. Ήρθε στη Βραζιλία κυνηγημένη από την αθλιότητα της νικημένης Γερμανίας. Ο πάτερ φαμίλιας τής αναθέτει, κρυφά απ' όλους και επ' αμοιβή, να μυήσει στον έρωτα τον δεκαεξάχρονο γιόκα του, τον Κάρλους: μην του φάνε τα λεφτά οι κοκότες και οι μετρέσες (με όλα τα συμπαρομαρτούντα: σύφιλη, ναρκωτικά, τζόγο), μην πέσει σε αγορίστικα χέρια... Επαγγελματίας στη δουλειά της η Έλζα - και... Γερμανίδα, προγραμματισμένη. Παρ' όλα αυτά, ανάμεσα στη δασκάλα και το μαθητή θα αναπτυχθεί ένα ειδύλλιο κεκλεισμένων των θυρών, μιας και οι τροπικοί έχουν τον τρόπο τους να ξελογιάζουν. Τολμηρό, τρυφερό και ειρωνικό μαζί, γεμάτο υποδόριο χιούμορ και στοχασμό, το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί την καλύτερη γνωριμία με έναν μοντέρνο -και δη μοντερνιστή- κλασικό της Βραζιλίας, αλλά και μια μύηση στη βραζιλιάνικη κουλτούρα, ιδωμένη με σύγχρονη ματιά. Το έργο πλαισιώνεται από εκτενή εισαγωγή, πολυάριθμες όσο και κατατοπιστικές σημειώσεις του μεταφραστή καθώς και επίμετρο που περιλαμβάνει την εργοβιογραφία του συγγραφέα και πρόσθετο διαφωτιστικό υλικό.