Αναφορά στη βιοηθική

Η Βι­ο­η­θι­κή είναι η Επι­στή­μη που ασχο­λεί­ται με την αξι­ο­λό­γη­ση της συ­μπε­ρι­φο­ράς και των πρά­ξε­ων του αν­θρώ­που προς την κα­τεύ­θυν­ση του να μην εμπο­δί­ζο­νται οι ευερ­γε­τι­κές εφαρ­μο­γές της νέ­ας γνώ­σης και να πε­ρι­ο­ρί­ζο­νται οι κίν­δυ­νοι από τις επι­βλα­βείς συ­νέ­πει­ές της. Η Βι­ο­η­θι­κή, μια νέα δι­ε­πι­στη­μο­νι­κή και πο­λυ­πρι­σμα­τι­κή προ­σέγ­γι­ση των επι­στη­μο­νο­τε­χνο­λο­γι­κών, κοι­νω­νι­κών, οικο­νο­μι­κών, πο­λι­τι­κών, ηθι­κών και φι­λο­σο­φι­κών προ­βλη­μά­των, τα οποία ανα­δύ­ο­νται από την εφαρ­μο­γή των γε­νε­τι­κών και τε­χνο­λο­γι­κών εν γέ­νει νε­ω­τε­ρι­σμών, είναι μια απα­ραί­τη­τη «πυ­ξί­δα» για τη νέα συ­ναρ­πα­στι­κή πο­ρεία της αν­θρω­πό­τη­τας. Η βι­ο­η­θι­κή στό­χευ­ση στις πο­λύ­πλευ­ρες ηθι­κές προ­ε­κτά­σεις, εφαρ­μο­γές και συ­νέ­πει­ες, λ.χ., της κλω­νο­ποί­η­σης και των κλω­νο­προ­ϊ­ό­ντων, των γε­νε­τι­κά τρο­πο­ποι­η­μέ­νων ορ­γα­νι­σμών, των με­ταλ­λαγ­μέ­νων-νε­ο­φα­νών τρο­φί­μων και του ρό­λου της Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής Ηθι­κής, της χαρ­το­γρά­φη­σης του γο­νι­δι­ώ­μα­τος του αν­θρώ­που, του γε­νε­τι­κού επα­να­σχε­δι­α­σμού του και της στό­χευ­σης του «υπε­ραν­θρώ­που», της επι­λο­γής του φύ­λου των παι­δι­ών κα­τά πα­ραγ­γε­λία και του γε­νε­τι­κού ντό­πινγκ, της υπο­βο­η­θού­με­νης ανα­πα­ρα­γω­γής και των βλα­στο­κυτ­τά­ρων, ομ­φα­λο­πλα­κου­ντι­κών και άλ­λων, της γο­νι­δι­α­κής θε­ρα­πεί­ας και της φαρ­μα­κο­γο­νι­δι­ω­μα­τι­κής, της ευθα­να­σί­ας και της «αθα­να­σί­ας», της υπερ­νο­η­μο­σύ­νης, της να­νο­τε­χνο­λο­γί­ας, της να­νο­ϊ­α­τρι­κής, της σχέ­σης, εν γέ­νει, τε­χνο­λο­γι­κής εξέ­λι­ξης και πο­λι­τι­σμού, μπο­ρεί να μει­ώ­σει την κοι­νω­νι­κή εντρο­πία (ατα­ξία) που ενερ­γο­ποι­εί­ται από την πά­λη του και­νούρ­γιου με το πα­λιό, στο βι­ο­η­θι­κό σταυ­ρο­δρό­μι του σή­με­ρα και του αύριο. Ο ρό­λος του κα­θε­νός που «χει­ρο­κρο­τεί» τη δι­α­μορ­φού­με­νη βι­ο­η­θι­κή αρέ­να είναι πρω­τα­γω­νι­στι­κός. Δι­ό­τι η ενη­μέ­ρω­ση, η παι­δεία και η συ­να­κό­λου­θη ευθαι­σθη­το­ποί­η­ση που ελέγ­χουν τη σω­στή εφαρ­μο­γή της νέ­ας γνώ­σης, είναι ο κα­λύ­τε­ρος συν­δυ­α­σμός επι­στη­μο­νι­κής και κοι­νω­νι­κής προ­σφο­ράς.