Τα παιδιά της φωτιάς

Εύα Κούπας: Θυμάμαι που μάζευα λουλούδια στο Άουσβιτς. Μια ημέρα ένας φύλακας πήρε εμένα και μια ομάδα δίδυμων κοριτσιών σε ένα κοντινό λιβάδι. Μαζέψαμε κάθε είδους άγρια λουλούδια. Ύστερα περπατήσαμε γύρω από το στρατόπεδο κρατώντας τα μπουκέτα με τα λουλούδια, ώστε να τα δουν όλοι. Ζβι ο Ναύτης: Όλη μου τη ζωή προσπαθούσα να ξεφύγω από το Άουσβιτς. Έχω σαλπάρει για παντού, από τη Βόρεια Θάλασσα μέχρι τον Τροπικό του Καρκίνου, από τις μεγάλες λίμνες του Μίτσιγκαν μέχρι τη Μαδαγασκάρη. Αλλά όπου και να πήγα οι εικόνες του "στρατοπέδου του θανάτου" με ακολουθούσαν. Προσπαθώ να ξεχάσων. Προσπαθώ να σβήσω τις αναμνήσεις. Αλλά δε φαίνεται να μπορώ να αφήσω πίσω μου το Άουσβιτς, όσο μακριά και αν πάω.[...]