Συνταγή για ευτυχία

[...] Θα πρέπει να συναναστρέφομαι μόνο μ' εκείνους οι οποίοι συμφωνούν πλήρως μαζί μου; Πώς συμπεριφέρθηκε ο απόστολος Παύλος έναντι του Απολλώ, με τον οποίο βρέθηκε σε διαφωνία; Πότε η διαλακτικότητα μπορεί να θεωρηθεί συμβιβασμούς; Πότε θα πρέπει να αγνοήσουμε την κριτική από μέρους των άλλων χριστιανών; Είναι άραγε θεμιτός ο συμβιβασμός έτσι που να αναπροσαρμόσουμε μερικές από τις αντιλήψεις μας που πιθανόν δεν είναι και τόσο ουσιώδεις; Ποιος είναι εκείνος που θα πει με εγκυρότητα, ποια όψη της αλήθειας είναι τόσο βασική που δεν μπορεί να έχει διαφορετική θεώρηση από άλλους χριστιανούς; Προτού χαρακτηρίσεις οποιονδήποτε ως ευκολοσυμβίβαστο ή δεχτείς μια τέτοια κατηγορία σε βάρος σου, θα πρέπει να μελετήσεις προσεχτικά τη θέση του Παύλου πάνω σ' αυτό το θέμα στην Πρώτη Επιστολή του προς Κορινθίους 4:6-21. Η περικοπή αυτή έχει επιδράσει στη δική μου τη ζωή όσο λίγα άλλα τμήματα της Γραφής. Θέλω να ευελπιστώ πως θα επιδράσει και στων αναγνωστών μου τη ζωή επίσης, και μ' αυτήν την ελπίδα παραδίδω στη δημοσιότητα το βιβλίο μου τούτο. (από τον πρόλογο του βιβλίου)