Φιλοσοφία στη σκιά του πολέμου

Προαιώνιες αλήθειες λησμονημένες στην κουφή λήθη των εποχών μας. Μας πλησιάζει αργά, σταθερά, η αγωνία για το αύριο των παιδιών. Στεκόμαστε ακροβάτες σε τεντωμένο σκοινί και προσπαθούμε να ισορροπούμε. Μεγάλη γνώση και πέρας δεν έχει... Μια σειρά συλλογισμών σαν φωνή λαού εν ώρα βομβαρδισμών στη Βαγδάτη με τα πλέον μοντέρνα υπερόπλα εναντίον ενός λαού με άσπρους χιτώνες, επί το πλείστον μικροί ή μέσοι βιοπαλαιστές, εργάτες, αγρότες κ.λ.π. Αιμάτινο ποτάμι των δυνατών η γνώση. Το κρίμα γυρίζει προς τους νικητές ή αυτούς που λέγονται νικητές. Εκείνοι που απότομα αφήνουν την τελευταία πνοή, δίνουν μια κατάρα. Από την κατάρα των πεθαμένων αυτών κανένας δε γλιτώνει, κανένας υπεύθυνος δε μπορεί να κρυφτεί. Δεν πρόφτασαν σαν τα άμοιρα θύματα να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους και ήρεμα να φτάσουν στη δύση τους. Αυτό είναι το λάθος ή το αμάρτημα μπροστά στον δημιουργό, όπως και αν τον ονομάζουμε, γιατί αντιστρατεύεται εναντίον της αρμονικής πορείας της δημιουργίας με ανεπανάληπτη ομορφιά. Λίγες γραμμές περί του διατί και διότι στον επίλογο του συγγραφέα, σαν βοήθεια στον αναγνώστη, που χρωστώ προκαταβολικά να ευχαριστήσω.