Ζακυνθινά αρχιτεκτονικά σύμμικτα

Ξανακυττάζοντας το μικρό αυτό βιβλίο, είκοσι εννέα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, συλλογίζομαι πόσα πράγματα έχουν έκτοτε μεταβληθεί και πόσο τα όσα περιέχει παραπέμπουν σε εικόνες που μοιάζουν πια πολύ μακρινές, εικόνες πάντως που μοιάζουν να υπερβαίνουν κατά πολύ την απόλυτη χρονική απόσταση από το 1976 μέχρι σήμερα. Όμως, είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα. Σιδερένιοι σταυροί νομίζω πως δεν κατασκευάζονται πια στη Ζάκυνθο, αφού έχουν αντικατασταθεί από τους μαρμάρινους που είναι του συρμού και οι καλύβες του καλοκαιριού αποτελούν μάλλον μια εξαίρεση παρά τον κανόνα, όπως παλιότερα. Έτσι, ο μόνος ρόλος που απομένει γι' αυτό το προ πολλού εξαντλημένο βιβλίο είναι να ξαναθυμίσει μερικά πράγματα και, ίσως, να γίνει αφορμή συζήτησης και προβληματισμού για το τι συμβαίνει σήμερα. Ας είναι κι έτσι. (Πρόλογος 2ης έκδοσης)