Ανάκτορα στην Ελλάδα

Η εργασία αυτή ξεκίνησε εδώ και αρκετά χρόνια, όταν από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο μου ζήτησαν να δω και να ταυτίσω κάποια σχέδια, μεταξύ των οποίων ήταν το ανάκτορο της Τρίπολης. Αργότερα, η κυρία Αλίκη Σολωμού μου έδειξε τα σχέδια που φυλάσσονται στο αρχείο του Γεωργίου Α΄, πάντοτε στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Ιουλίας Καρόλου, κυρίας των τιμών της βασίλισσας Όλγας, τα σχέδια αυτά είχαν παραδοθεί στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, προκειμένου να εκτεθούν στο Μουσείο Γεωργίου Α΄, το οποίο επρόκειτο να χτιστεί μέσα στον Εθνικό Κήπο (πρόκειται για τα ανεφάρμοστα σχέδια για τα ανάκτορα στους Πεταλιούς, στο Τατόι και τον Πειραιά, και κάποια άλλα σχέδια για μικρότερα βοηθητικά κτίρια που είχαν χτιστεί στο Τατόι). Τα σχέδια αυτά έμειναν για 75 περίπου χρόνια αμελέτητα και ασχολίαστα (αργότερα, το 2004, ο Κώστας Σταματόπουλος δημοσίευσε τα σχέδια που αφορούν το Τατόι). Τον Φεβρουάριο του 1999, σε συνεργασία με τη συνάδελφο κυρία Ναταλία Μπούρα, προχωρήσαμε, στο πλαίσιο των σεμιναριακών μαθημάτων εμβάθυνσης της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής (καθηγητής Χ. Μπούρας) του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, σε μία πρώτη παρουσίασή τους σε σχέση με τα ανάκτορα του νεότερου κλάδου του οίκου Σλέσβια-Χολστάιν των Γλύξμπουργκ στην Ελλάδα. Έκτοτε, συνέχισα την έρευνα, επεκτείνοντας την και στα υπόλοιπα ανάκτορα του ελλαδικού χώρου κατά τον 19ο αιώνα, πραγματοποιημένα και μη. Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται στον τόμο αυτό δεν είναι βέβαια καινούργια. Για τα ανάκτορα του Gaertner στην Αθήνα, του Τατοΐου και του Mon Repos στην Κέρκυρα υπάρχουν εκτενείς και τεκμηριωμένες μονογραφίες των Αικατερίνης Δεμενεγή - Βιριράκη, Κώστα Σταματόπουλου και Σίσσυς Κυριακή, ενώ πολλά έχουν γραφτεί για τις απραγματοποίητες προτάσεις των Schinkel και Klenze για τα ανάκτορα Αθηνών και αρκετά για τον Πύργο Βασιλίσσης στα Λιόσια, την ανεφάρμοστη πρόταση του Θ. Χάνσεν για το ανάκτορο στον Πειραιά, το ανάκτορο των Μιχαήλ και Γεωργίου και το Αχίλλειο στην Κέρκυρα. Πάντα όμως υπάρχει κάτι καινούργιο να πει κανείς, κάτι νέο να προσθέσει. Στον τόμο αυτό παρουσιάζονται αναλυτικά, για πρώτη νομίζω φορά, οι ανεφάρμοστες προτάσεις του L. Lange για τα ανάκτορα του Όθωνα, οι επίσης απραγματοποίητες προτάσεις για τα εξοχικά ανάκτορα του Γεωργίου Α΄ του Χρ. Χάνσεν, καθώς και αυτές για τα ανάκτορα στους Πεταλιούς και το Τατόι του Ε. Τσίλλερ, του Ε. Η. Piat, και μία ακόμη αταύτιστη για τα ανάκτορα στον Πειραιά, καθώς και τα σχέδια του Τσίλλερ για το ανάκτορο του διαδόχου (σημ. Προεδρικό Μέγαρο). Πιστεύω ότι έτσι κλείνει μια πρώτη συνολική παρουσίαση για τα ανάκτορα του ελληνικού χώρου κατά τον 19ο αιώνα, ενώ ανοίγει ο δρόμος και για άλλες μονογραφίες. [...] (από το προλογικό σημείωμα της συγγραφέως)