Ο έρωτας στην αρχαία Ελλάδα 3: Η πορνεία

Τα ιστορικά στοιχεία που έχουμε για την αρχαία Ελλάδα προέρχονται κατά βάσιν από την περίοδο της απόλυτης ανδρικής επικράτησης και της επιβολής αυστηρής πατριαρχίας, κατά την οποία η γυναίκα ήταν υποταγμένη και αποτελούσε από τη μία μέσο παιδοποιίας για τη διατήρηση του οίκου, της οικογενειακής περιουσίας και λατρείας, κι από την άλλη αντικείμενο της σεξουαλικής ικανοποίησης του άνδρα. Αντιθέτως ο άνδρας ήταν ελεύθερος και πολυγαμικός, με την έννοια ότι ενώ από γαμική άποψη ήταν υποχρεωτικά μονογαμικός, από τη σεξουαλική είχε στη διάθεσή του τις πόρνες ή τους πόρνους, τις εταίρες και τους νεαρούς, χωρίς να υπολογίσουμε τις παλλακίδες, οι οποίες δεν ήταν πόρνες αλλά δευτερεύουσες σύζυγοι. Με βάση αυτά τα στοιχεία, στον τρίτο τόμο εξετάζονται όλες οι μορφές της πορνείας πλην του εταιρισμού: Πρώτον η γυναικεία πορνεία – οι αφετηρίες της, οι δημόσιες πόρνες, τα πορνεία των διαφόρων ελληνικών πόλεων και τα ρωμαϊκά, η λειτουργία τους, η τιμή της «βίζιτας» και ο πορνικός φόρος, καθώς και η ιδιωτική πορνεία, με τις φτηνές πόρνες του δρόμου, των καπηλειών, των λουτρών και των συμποσίων. Δεύτερον η ανδρική πορνεία – οι αφετηρίες της, η σχετική νομοθεσία, καθώς και διάφορες περιπτώσεις Αθηναίων οι οποίοι εταιρίστηκαν. Το τελευταίο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην Ιερά Πορνεία, η οποία, στον ελλαδικό χώρο, ασκήθηκε στην Κόρινθο, όπως προκύπτει από τεκμηριωμένες πληροφορίες, και έξω από αυτόν στην Κύπρο και στη Μεγάλη Ελλάδα από τους Επιζεφυρίους Λοκρούς.