Όταν ξυπνούν οι εφιάλτες

Οι αράχνες είναι συμπαθητικά όντα... φτάνει να μη γεμίζουν με τους ιστούς τους το μυαλό και τη σκέψη μας. Αλήθεια... τι συμβαίνει όταν κάποια φρικαλέα πράγματα, από εκείνα που συνήθως ζει κανείς μόνο στους εφιάλτες, βρουν κάποια μικρή αθέατη πορτούλα και περάσουν στον καθημερινό, ξύπνιο κόσμο μας; Μήπως οι περισσότερες καθιερωμένες αντιλήψεις που έχουμε περί "πραγματικότητας" και περί "αλήθειας" δεν είναι παρά οι αράχνες που μαζεύει με την ακινησία του ένα αχρησιμοποίητο μυαλό, το οποίο αλαφιάζεται και σκιάζεται μπροστά στο καθετί που είναι καινούριο ή διαφορετικό ή άγνωστο; Μια ανθολογία με ιστορίες τρόμου - φανταστικές, ναι, αλλά και ειδικά επιλεγμένες ώστε να έχουν κάποιους παραλληλισμούς με ορισμένες αληθινές καταστάσεις που πολλοί από μας γνωρίζουν αλλά ελάχιστοι τολμούν να το παραδεχτούν... ίσως για να μην ανησυχήσουν τις αράχνες του μυαλού τους. Η ανθολογία περιέχει τα εξής διηγήματα: "Ο πύργος" (Μαργκανίτα Λάσκι), "Η πόρτα με τα κοράκια" (Καρλ Τζάκομπι), "Τα σκοτεινά πλάσματα" (Φρανκ Μπέλκναπ Λονγκ), "Μαϊνούκ" (Νάιτζελ Νηλ), "Το μοναχικό μέρος" (Ώγκαστ Ντέρλεθ), "Η νεκρή κοιλάδα" (Ραλφ Άνταμς Κραμ), "Το γουρούνι" (Ουίλλιαμ Χόουπ Χάτζσον), "Στη σκηνή του Αμουντσεν" (Τζων Μάρτιν Λήχυ).