Η Αντζελίνα Ουέλντ Γκρίμκι και ο κόσμος της

…το έργο της Αντζελίνα Ουέλντ Γκρίμκι είναι αξιοσημείωτο και για την εκτεταμένη χρήση της αλληγορίας. Παρά το γεγονός ότι η οικογένειά της ήταν γνωστή για διάφορους λόγους, εκείνη έγινε καταξιωμένη συγγραφέας της Αναγέννησης του Χάρλεμ. Κάποιες ιστορίες όπως οι ‘Blackness’ και ‘The Closing Door’, μαζί επιπλέον με κάποια ποιήματά της, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μάλλον υπήρξε μέχρι στιγμής υποτιμημένη συγγραφέας. Επιπλέον, είχε κατηγοριοποιηθεί ως ‘λεσβιακή συγγραφέας’ σε μια περίοδο κατά την οποία δεν ήταν δυνατό οι γυναίκες να γράψουν τέτοιου περιεχομένου κείμενα. Αν και το ίδιο έχει ειπωθεί και για τη Νέλα Λάρσεν (Nella Larsen, 1891-1964), υπάρχει εν τούτοις ένα είδος κωδικοποίησης στο έργο της Γκρίμκι που θα μπορούσε να επιτρέψει στον αναγνώστη να οδηγηθεί σε κάποια συμπεράσματα πάνω σε αυτό το επίμαχο θέμα. Όμως, ότι και να ειπωθεί σχετικά με την δομή και την ερμηνεία της σεξουαλικότητας στο έργο της, η φυλή της βρίσκεται πανταχού παρούσα. Οι ιστορίες της είναι πλημμυρισμένες με καταπιεστική ατμόσφαιρα και λεπτομερείς περιγραφές του χρόνου, η κάθε μια με τις κατάλληλες λογοτεχνικές παγίδες για να προκαλεί θλίψη και φόβο… …Τα ποιητικά θέματα της Αντζελίνα Ουέλντ Γκρίμκι με αντικείμενο τη θλίψη και το κενό, τη λαχτάρα και την απογοήτευση, τα οποία οι σχολιαστές έχουν αποτύχει να εξηγήσουν ικανοποιητικά, τουλάχιστον έως τώρα, σχετίζονται άμεσα με την περίπλοκη ζωή και την ματαιωμένη της σεξουαλικότητα, η οποία και σηματοδότησε το έργο της, στο οποίο παρατηρείται μεγάλη συγκέντρωση ερωτικών στίχων. Το ωμό συναίσθημα και οι γυναικείες εικόνες, αφθονούν στα δημοσιευμένα ποιήματα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους στίχους είτε αναφέρονται σε μια ρομαντική υπόθεση η οποία όμως τώρα είναι πλέον νεκρή, είτε καταγράφουν μια σκληρή, ανίκανη και ατελέσφορη αγάπη. Τα θέματα της ατομικής απομόνωσης και του πόνου, είναι αρκετά συχνά. Σε πολλά σημεία, η έντονη επιθυμία της ακολουθείται από την απόρριψη, ή και από το θάνατο. Συχνά απεικονίζει τα θέματά της με εικόνες που προέρχονται από την πλουσιοπάροχη φύση. Οι απεικονίσεις της ομορφιάς της φύσης είναι πάντα λειασμένες, επεξεργασμένες και ιδωμένες κάτω απ’ την ταλαντούχα ευρηματικότητά της, όπως και οι αισθησιακές εικόνες μέσα στα ποιήματά της…