Γενναίος Κολοκοτρώνης

Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης, ο έφηβος οπλαρχηγός του 1821, πήρε τα όπλα κατά των Τούρκων σε ηλικία μόλις 16 ετών, αμέσως μόλις ξέσπασε η Επανάσταση του 1821. Σε ηλικία 17 ετών, διακρίθηκε ως έφηβος οπλαρχηγός στις μάχες κατά της «Στρατιάς των Επτά Πασάδων» του Δράμαλη, συντελώντας στην καταστροφή του μέχρι τότε μεγαλύτερου στρατεύματος εισβολής στη μακραίωνη ιστορία της Πελοποννήσου. Πολέμησε στο πλευρό του Καραϊσκάκη στην εκστρατεία στο Φάληρο το 1827 και διακρίθηκε στις μάχες που προηγήθηκαν της καταστροφής στο Ανάλατο. Κατά την κρίσιμη περίοδο 1826-1827, μαζί με τον πατέρα του πολέμαρχο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Πλαπούτα και τον Νικηταρά, αντιμετώπισε με επιτυχία την εισβολή της στρατιάς του Ιμπραήμ και τους τουρκοπροσκυνημένους, κρατώντας άσβεστη την επαναστατική φλόγα μέχρι τη ναυμαχία του Ναυαρίνου και την άφιξη του Καποδίστρια στην Ελλάδα. Όταν μάλιστα ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο Καποδίστριας, στηρίχθηκε στον Γενναίο ως στρατιωτικό στυλοβάτη της κυβέρνησής του. Έως σήμερα, δεν είχε γραφτεί μια πλήρης βιογραφία για αυτόν τον έφηβο οπλαρχηγό, που μάλιστα αργότερα εξελίχθηκε σε πρωθυπουργό της Ελλάδας. Αυτή η εκπληκτική προσωπικότητα –πρότυπο για τη νεολαία της Ελλάδας ως πρόμαχος της ελευθερίας– είχε παραμείνει ιστορικά στη σκιά της εκτυφλωτικής λάμψης του πατέρα του, που ήταν ο σημαντικότερος πρωταγωνιστής της ελληνικής επανάστασης. Προς κάλυψη επομένως αυτού του μεγάλου κενού στην ιστοριογραφία, προς επανόρθωση της ιστορικής αδικίας εις βάρος του Γενναίου και προς αποκατάστασή του στην αρμόζουσα θέση του στο πάνθεον των ηρώων του 1821, παραδίδεται η παρούσα μελέτη στην κρίση της ελληνικής νεολαίας.