Ο Κατσαντώνης. Αι τελευταίαι ημέραι του Αλή-Πασά

[...] Χωρίς βέβαια να ξεχνούμε, ούτε να υποτιμούμε το γεγονός, ότι ο Κ. Ράμφος διέθετε ένα πηγαίο τάλαντο που του έδινε την δυνατότητα να εκφράζει μέσα από τη λογοτεχνία την προσήλωση, την πίστη του προς ορισμένες θεμελιώδεις αξίες, όπως ήταν η πίστη του στον άνθρωπο, προς την πατρίδα και το έθνος, θα του ταίριαζε καλά ο επιθετικός προσδιορισμός του "πατριδολάτρη" ή του "ερωτομανούς" της ιδέας του έθνους. Διότι η μελέτη του βίου και του έργου του, στις διάφορες και διαφορετικές εκφάνσεις τους, - προσωπική μέθεξη στον Αγώνα, υπηρεσίες στο ελεύθερο κράτος, εκδοτικές μέριμνες με την εφημερίδα "Συντηρητική", οι συγγραφικές του επιδόσεις, μεταφράσεις ξένων έργων, πολιτικά φυλλάδια, πρόλογοι, σατιρικά κείμενα, λογοτεχνική δημιουργία, συνηγορούν να του προσγράψουμε ένα παρόμοιο προσδιοριστικό επίθετο. Τα κείμενα, που προτάσσονται στην πρώτη έκδοση του "Κατσαντώνη", του έτους 1862 και το αφιερωματικό στον Ηπειρώτη Αναστάσιο Μανάκη, εισαγωγικό στην πρώτη επίσης έκδοση του έργου "Αι τελευταίαι ημέραι του Αλή-Πασά", του ίδιου έτους, δικαιολογούν πλήρως το επίθετο του "πατριδολατρη". Συνάμα δίνουν το στίγμα των ενδιάθετων ροπών του Κ. Ράμφου, των κινήτρων που τον ώθησαν να πραγματοποιήσει αυτές τις συγκεκριμένες συγγραφές. [...] (από την εισαγωγή της Αικατερίνης Κουμαριανού)