Λολίτα

Το 1955, όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά η Λολίτα, η αίσθηση που προκάλεσε ήταν τέτοια, ώστε καθιέρωσε τον Ναμπόκοφ ως έναν από τους πιο πρωτότυπους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Στην εισαγωγή του σ' αυτό το σύγχρονο κλασικό έργο ο Άλφρεντ Άππελ ο νεότερος χαρακτηρίζει τη Λολίτα ως "αναμφιβόλως το πλέον υπαινικτικό και γλωσσικά παιγνιώδες μυθιστόρημα μετά τον Οδυσσέα του Τζόυς". Η παρούσα υπομνηματισμένη έκδοση, αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη εκδοχή της έκδοσης του 1970, αναλύει εμπεριστατωμένα τον κειμενικό πλούτο της Λολίτας, φωτίζοντας τις περίτεχνες λεκτικές υφάνσεις και δείχνοντας πώς συμβάλλουν στο γενικό "νόημα" του μυθιστορήματος. Ο Άλφρεντ Άππελ ο νεότερος παρέχει επίσης νέες παρατηρήσεις σχετικά με την τεχνική του μυθιστορήματος, με τα παιχνίδια, τα λεκτικά σχήματα και τα καλολογικά στοιχεία, καθώς και μια απολαυστική βιογραφική βινιέτα του Ναμπόκοφ. Οι σημειώσεις ετοιμάστηκαν σε συνεργασία με τον ίδιο τον Ναμπόκοφ, ενώ νέες εικασίες σχετικά με τους λογοτεχνικούς υπαινιγμούς και τις αναφορές επιβεβαιώθηκαν από τον Ναμπόκοφ στα τελευταία χρόνια της ζωής του. "Το έργο του καθηγητή Άππελ αποκαλύπτει πολλά... πάνω απ' όλα δείχνει ότι η Λολίτα είναι ένα από τα λίγα μοντέρνα έργα που επιδέχονται τέτοιον υπομνηματισμό... Από δω και πέρα, οι πάντες θα πρέπει να διαβάζουν τη Λολίτα σ' αυτή την έκδοση". New Statesman & Society