Η μάσκα του Δημήτριου

"Βλέπετε, κ. Λάτιμερ; Αυτή είναι η ιστορία. Ανολοκλήρωτη. Αντι-καλλιτεχνική. Δίχως έρευνας, υπόπτους, καλυμμένα κίνητρα· απλώς βρώμικη." Ο Λάτιμερ, το 1938, Άγγλος συγγραφέας κοινωνιολογικών μελετών και αστυνομικών μυθιστορημάτων με κάποια επιτυχία, αντικρίζει στο νεκροτομείο της Κωνσταντινούπολης το πτώμα του Δημήτριου. Κι αρχίζει ένα οδοιπορικό από πόλη σε πόλη για να ανασυνθέσει τη ζωή του Δημήτριου στα Βαλκάνια και την Ευρώπη του μεσοπολέμου με τις πιο αναπάντεχες εξελίξεις. Δημήτριος Μακρόπουλος ή Δημήτριος Τάλατ ή Ταλάδης, Ελληνόφωνος Τούρκος. Πρώην εργάτης στα σύκα, δολοφόνος, κλέφτης, λαθρέμπορος ναρκωτικών, νταβατζής, κατάσκοπος, έμπορος λευκής σάρκας, νταής, κεφαλαιούχος. Το 1922, κατά την καταστροφή της Σμύρνης, έσφαξε έναν Εβραίο τοκογλύφο. Στην Αθήνα, στους προσφυγικούς καταυλισμούς, λήστεψε έναν άλλο. Το 1923 είναι μπλεγμένος στη Σόφια σε μια απόπειρα πραξικοπήματος με δολοφονίες μελών της βουλγαρικής κυβέρνησης. Το 1924 αναμείχθηκε σε απόπειρα δολοφονίας του Κεμάλ στην Αδριανούπολη. Το 1926 στη Γιουγκοσλαβία κατασκοπεύει για λογαριασμό της Γαλλίας. Δουλεύει για λογαριασμό της Ευρασιατικής Τράπεζας Πίστεως, μιας διεθνούς τράπεζας με έδρα το Μονακό που είναι μπλεγμένη σε πραξικόπημα στα Βαλκάνια και χρηματοδοτεί παράνομα εργαστήρια παραγωγής ναρκωτικών...