Σαν δαίμονας μπροστά μου

Το λευκό της πρόσωπο, όμορφο και αψεγάδιαστο, με τέλεια χαρακτηριστικά και επιδερμίδα, τον κοίταζε ανέκφραστο. Ωστόσο εκείνος φαντάστηκε, καθώς ο φακός έτρεμε στο χέρι του, ότι είχε ζαρώσει, ότι το λεπτό κορμί της με το μαύρο κοντό φόρεμα κόλλησε ακόμα πιο πολύ στον τοίχο που τη στήριζε. Μια τσάντα ήταν περασμένη στο μπράτσο της, και φορούσε τριμμένα μαύρα παπούτσια. Εκείνος δεν μίλησε. Ποτέ δεν είχε μάθει να μιλάει στις γυναίκες. Μονάχα ένα πράγμα είχε μάθει να κάνει στις γυναίκες και, προχωρώντας χαμογελαστός, το έκανε.