Το κόκκινο δωμάτιο

Η ματιά του Γουέλς πάει πολύ βαθιά στο μέλλον. Και με βάση τη σύγχρονη πραγματικότητα και τη δήθεν πρόοδο παίρνει μιαν απόχρωση απαισιοδοξίας. Επειδή "ήταν ένας άνθρωπος με ανεπτυγμένη πολιτική κρίση. Κι ο δυτικός πολιτισμός ήταν το μόνο πράγμα που αγάπησε σ' ολόκληρη τη ζωή του. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, που ξεκίνησε από το κέντρο της Ευρώπης, το λίκνο του πολιτισμού αυτού, ήταν ένα τρομερό χτύπημα για την πίστη του. "Βυθιζόμαστε!" θα φωνάξει. Βαθιά ανθρωπιστής, οραματίστηκε ένα μέλλον, όπου οι άνθρωποι θα μπορέσουν να ζήσουν ειρηνικά. Η πραγματικότητα όμως είχε αρχίσει πια να τον διαψεύδει. Και, ρίχνοντας μελαγχολική τη ματιά του στον κόσμο, διαπιστώνει: "Αν δε γίνει κάτι, αν ο άνθρωπος δεν αποφασίσει να δει το πρόσωπό του, όπως το διαμορφώνει η διαστρεβλωμένη πρόοδός του, τότε είναι καταδικασμένος να βυθιστεί στο σκοτάδι". Νομίζω πως στις μέρες μας τα λόγια του αποχτούν μιαν ανατριχιαστική επικαιρότητα.