Η κωμωδία με πλάνες

Το φαρμάκι απ’ την γκρίνια ζηλιαρογυναίκας πιο ’ναι θανατερό από σκύλου λυσσασμένου δόντι. Η κρεβατομουρμούρα σου του χάλαγε τον ύπνο, κι αυτή ’ν’ η αιτία που πήρε αέρα το μυαλό του. […] Λες πως του εμπόδιζες τα γλέντια με τις γκρίνιες σου: άμα η γλυκιά η αναψυχή χαθεί, τι άλλο μένει παρά βαρυθυμιά και μαύρη μελαγχολία, συγγένισσα της άγριας κι απαρηγόρητης απελπισιάς, κι απόκοντα λεφούσια μολυσματικά, αδιαθεσίες χλωμές κι εχθροί της ζωής; Στην τροφή, στη διασκέδαση και στη ζωογόνα ανάπαψη άμα ενοχλείται, ζώο ή άνθρωπος, θα τρελαθεί. Συμπέρασμα: της ζήλιας σου οι παροξυσμοί τού ’στριψαν τα μυαλά του αντρός σου και τη λογική.